Yargıtay Kararı 9. Ceza Dairesi 2021/6411 E. 2023/4774 K. 05.09.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/6411
KARAR NO : 2023/4774
KARAR TARİHİ : 05.09.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/212 E., 2015/77 K.
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Suça sürüklenen çocuk hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. … Cumhuriyet Başsavcılığının 04.11.2014 tarihli ve 2014/3069 Esas sayılı iddianamesi ile suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin

birinci fıkrası uyarınca çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.

2. … 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.11.2014 tarihli ve 2014/578 Esas, 2014/127 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında çocuğun cinsel istismarına teşebbüs suçundan cezalandırılması gerektiğinden bahisle görevsizlik kararı verilmiştir.

3. … Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2015 tarihli ve 2014/212 Esas, 2015/77 Karar sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçundan 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin ikinci fıkrası ve aynı Kanun’un 35 inci maddesi ile 31 inci maddesinin ikinci fıkrası ve 62 nci maddeleri uyarınca 4 yıl 5 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Katılan Mağdur Vekilinin Temyiz İstemi
Temyiz istemi gerekçesizdir.

B. Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi
Suça sürüklenen çocuğun üzerine atılı suçu işlemediği, eylemin çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs olmadığına ve dilekçesinde belirttiği diğer hususlara ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Olay günü sanık … ve mağdurun kum ocaklarının bulunduğu bölgede dışarıdan görünmeyen çukur toprak kısmında pantolonları ayakkabılarına kadar sıyrılmış vaziyette, mağdur …’ın eğilmiş arkasında bulunan sanık …’in mağdurun arkasında gidip gelme eylemine başladığı esnada tutanak mümzisi polisler tarafından görülüp seslenmeleri üzerine mağdur ve sanığın paniğe kapılarak olay yerinden kaçmaya çalıştıkları, sanık ve mağdurun pantolonlarının inmiş vaziyette olması, tutanak mümzisi tanıkların mağduru eğilmiş vaziyette, sanığı da arkasında gidip gelir şekilde hareket halinde görmeleri ve mağdurun anüs muayenesinde fiili livataya ait bir bulgu tespit edilemediğine ilişkin … Devlet Hastanesinin adli raporu birlikte değerlendirildiğinde, sanığın eyleminin başlangıç aşamasında olduğu ancak herhangi bir organ sokma eylemi olmadan organ sokmaya teşebbüs aşamasında, polis memurları tarafından görülmeleri üzerine kaçmaları nedeniyle organ sokma eyleminin gerçekleşmediği, suça sürüklenen çocuğun eyleminin teşebbüs aşamasında kaldığından 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin ikinci fıkrası ve aynı Kanun’un 35 inci maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdur beyanı, tanık anlatımı ve dosya kapsamına göre suça sürüklenen çocuğun mağduru olay yerine götürdükten sonra mağdurun pantolonunu indirdiği, kendi pantolonunu da indirdiği, mağdurun anal bölgesine organ sokma eylemi olmaksızın sürtünmek suretiyle eylemini gerekleştirmekte olduğu sırada
polis memurları tarafından yakanlanması üzerine eylemini sonlandırdığı olayda mağdura yönelik cinsel istismar eylemini organ sokmak suretiyle gerçekleştireceğine dair delil bulunmayıp, mevcut haliyle dosya kapsamı ile sübuta eren eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçundan mahkumiyet kararı verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde yer alan açıklanan nedenlerle … Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2015 tarihli ve 2014/212 Esas, 2015/77 Karar sayılı kararına yönelik suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, farklı gerekçeyle Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

05.09.2023 tarihinde karar verildi.