YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/5372
KARAR NO : 2023/4871
KARAR TARİHİ : 06.09.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/305 E., 2015/44 K.
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Manavgat Cumhuriyet Başsavcılığının 2012/2412 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan açılan kamu davasında, Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.09.2014 tarihli ve 2012/756 Esas, 2014/287 Karar sayılı kararı ile suçun cezai yaptırımının 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanun’un 59 uncu maddesi ile 8 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası olarak

belirlendiğinden, 5235 sayılı Kanun’un 11 ve 12 nci maddeleri uyarınca delilleri takdir ve değerlendirmenin Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiştir.

2. Manavgat 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 04.02.2015 tarihli ve 2014/305 Esas, 2015/44 Karar sayılı kararı ile sanığın, çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ile 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

3. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23.03.2018 tarihli, 14-2015/105803 sayılı ve onama görüşlü Tebliğnamesi ile dosya Dairemize tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İsteği
Kovuşturma aşamasında dinlenmeyen ve talebi de olmayan mağdure hakkında katılma kararı verilmesinin usul ve kanuna aykırı olduğuna, soru sorma imkanı olmadığından savunma hakkının kısıtlandığına, mağdure ve şikayetçinin sigortadan para alabilmek adına soyut iddialarda bulunduğuna, eksik araştırmaya, eylemin sübut bulmadığına, mağdure ve şikayetçi beyanlarının çelişkili olduğuna, beraat talebine ve sair hususlara ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda; olay tarihinde yaşı küçük mağdurenin ailesi ile birlikte Manavgat ilçesi Titreyen göl mevkiinde bulunan otele tatil amacıyla geldiği, sanığın ise bu otelde masör olarak çalıştığı, 25.07.2012 günü mağdurenin ailesi ile birlikte masaj yaptırmak için gittiklerinde mağdurenin sanığın masaj yaptığı kabin şeklindeki odaya girdiği, burada sanığın mağdurenin yanak ve dudaklarından öpmek ve cinsel organına dokunmak suretiyle cinsel istismarda bulunduğu Mahkemece kabul edilmekle mahkumiyet hükmü kurulmuştur.

IV. GEREKÇE
Mağdurenin soyut beyanları, alınan rapor, tanık beyanları, savunma ile tüm dosya içeriği nazara alındığında sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek atılı suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuş, açıklanan nedenlerle Tebliğname’de onama isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Manavgat 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 04.02.2015 tarihli ve 2014/305 Esas, 2015/44 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

06.09.2023 tarihinde karar verildi.