YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/5157
KARAR NO : 2023/4857
KARAR TARİHİ : 06.09.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2013/267 E., 2014/541 K.
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 10.12.2012 tarihli iddianamesiyle, sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kamu davası açılmıştır.

2. Adana 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.11.2014 tarihli, 2013/267 Esas, 2014/541 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesi ve 62 nci maddesi uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi
Hükmün bozulmasına yönelik süre tutum dilekçesi sunulmasından ibarettir.

III. OLAY VE OLGULAR
Olay tarihinde otobüste mağdurla yan yana oturan sanığın, mağdurla sohbet etme bahanesi ile elini mağdurun bacağına koyduğu, mağdura sarılıp, mağdurun yanağından öptüğü, mağdura “seni seviyorum” dediği, bu olaydan bir gün sonra durakta mağduru bekleyerek mağdurla birlikte otobüse bindiği, içerisinde üzerinde telefon numarası bulunan CD’lerin olduğu poşeti mağdura verdiği anlaşılmış olup, her ne kadar sanık savunmasında üzerine atılı suçlamayı kabul etmeyerek iftira atıldığından bahsetmiş ise de, sanıkla daha önceden tanışıklığı bulunmayan mağdurun, sanığa iftira atmasını gerektirecek husumetinin bulunmadığı, bu sebeple sanığın savunmalarının suçtan kurtulmaya yönelik olduğu kanaatine varılarak sanık savunmasına itibar edilmemiştir.

IV. GEREKÇE
1. Hükümden sonra 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmanın toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Adana 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.11.2014 tarihli, 2013/267 Esas, 2014/541 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
06.09.2023 tarihinde karar verildi.