Yargıtay Kararı 9. Ceza Dairesi 2021/4810 E. 2023/603 K. 14.02.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/4810
KARAR NO : 2023/603
KARAR TARİHİ : 14.02.2023

NCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI :

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Tekirdağ Cumhuriyet Başsavcılığının iddianamesi ile sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 53 üncü maddeleri uyarınca çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.

2. Tekirdağ 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.12.2014 tarihli ve 2013/385 Esas, 2014/507 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 ve 53 üncü maddeleri uyarınca hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

3. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca özet olarak; hükümden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 59 uncu maddesi ile hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunla değişiklik 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinde öngörülen hapis cezasının miktarı itibariyle davaya bakma ve delillerin tayini ile takdirinin üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olacağı nazara alınıp, 5235 sayılı Kanun’un 11 inci ve 5271 sayılı Kanun’un 4 üncü maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesi gerektiğinden bahisle bozulma görüşlü Tebliğname ile dava dosyası Dairemize tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği, eksik araştırmaya, sübuta, kasta ve dilekçesinde belirttiği diğer hususlara ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Yapılan yargılama neticesinde sanık hakkında; katılan mağdure ile tanıkların eve gitmek için yolda yürüdükleri esnada arkadan gelerek yanlarından geçen sanığın, katılan mağdurenin kalçasını elleyip sıkmak suretiyle sarkıntılık düzeyinde kalan cinsel istismar eyleminde bulunduğu, katılanın bu saldırı üzerine yanındakilere durumu anlattığı ve tepki olarak yüksek sesle sanığa “Sapık, vicdansız, terbiyesiz herif” biçiminde sözler söyleyerek bağırdığı, sanığın bağırma sesini duyacak yakınlıkta olmasına rağmen geri dönüp bakmadığı, yoluna devam ettiği, katılan çocuk ve tanıkların kendisini geçmesinden sonra da onları takip ettiği, katılan çocuğun cep telefonu ile polisi aradığı, sanığın katılanın telefon ile görüştüğünü görmesi üzerine olay yerinden ayrıldığı, ihbar üzerine olay yerine gelen polislerin katılan çocuk ile tanıklar … ve …’i ekip aracına alarak çevrede sanığı aramaya başladıkları, yaklaşık 200 metre ileride sanığın yolda yürürken görüldüğü, katılan çocuk tarafından teşhis edilmesi üzerine yakalandığı, katılan çocuğun gerçeğe aykırı olarak beyanda bulunmasını gerektirecek bir nedenin mevcut olmaması, katılan çocuğun olayın hemen akabinde göstermiş olduğu tepkinin olaya uygun olması ve tanık beyanları ile doğrulanmış olması, katılan çocuk tarafından sanığın kesin olarak teşhis edilmiş olması, katılan çocuğun yaşı ve gelişim düzeyi itibari ile cinsel bir dokunuş ile cinsel olmayan bir dokunuşu ayırt edebilecek düzeyde olduğuna ilişkin psikolog bilirkişinin mütalaası gözönüne alınarak sanığın savunmasına itibar edilmemiş ve sanığın cezalandırılmasına karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz talebi yerinde görülmemiştir.

2. Dosya kapsamı ve ilk derece mahkemesinin gerekçesi birlikte değerlendirildiğinde suç vasfı doğru belirlendiğinden Tebliğnamedeki görüşe iştirak olunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Tekirdağ 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.12.2014 tarihli ve 2013/385 Esas, 2014/507 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

14.02.2023 tarihinde karar verildi.