YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/4738
KARAR NO : 2023/6277
KARAR TARİHİ : 12.10.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/163 E., 2015/24 K.
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet (Erteleme)
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 05.02.2015 tarihli ve 2014/163 Esas, 2015/24 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına; kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan
5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin birinci fıkrası, 109 uncu maddesinin üçüncü fıkrasının (f) bendi, 109 uncu maddesinin beşinci fıkrası ve 62 nci maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına ve sanık hakkında her iki suçtan verilen cezanın aynı Kanun’un 51 inci maddesi uyarınca ertelenmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz isteği, sübuta yöneliktir.
III. OLAY VE OLGULAR
“Olay gününe kadar aynı bahçe içinde yaşayan ve aralarında sanığa iftira atmalarına neden olabilecek bir husumet bulunmayan ailenin çocuğu olan mağdurenin aşamalarda verdiği tutarlı beyanları, sanığın savcılık ve sulh ceza sorgusunda yapmış olduğu ikrar ve dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde sanığın suç tarihinde mağdureyi yanına çağırdıktan sonra odunluğa çekerek vücudunu okşadığı, yine mağdurenin eşofmanını dizlerinin üzerine kadar indirip iç çamaşırı üzerinden cinsel organını okşadığı, sonrasında başkalarına anlatırsan gebertirim şeklinde tehditte bulunduğu; bu şekliyle anlatımlara uygun meydana gelen olay nedeniyle sanığın üzerine atılı mağdure …’a yönelik hürriyeti tahdit ve çocuğun basit cinsel istismarı suçlarını işlediği ” gerekçesiyle sanık hakkında atılı suçlardan verilen mahkûmiyet kararının 5237 sayılı Kanun’un 51 inci maddesi uyarınca ertelenmesine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların ve erteleme hükümlerinin doğru biçimde uygulandığı anlaşıldığından, sanık müdafinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir.
2. Sanık kurulan hükümde, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesine ilişkin uygulama dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir. Hükümlerden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 05.02.2015 tarihli ve 2014/163 Esas, 2015/24 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun’un 322 nci maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerde yer alan 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü
maddesinin uygulanması ile ilgili bölümlerin çıkarılarak yerlerine “ Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da nazara alınmak kaydıyla sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarının uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükümlerin Tebliğnameye kısmen uygun olarak oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
12.10.2023 tarihinde karar verildi.