YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/4599
KARAR NO : 2023/5079
KARAR TARİHİ : 12.09.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2013/293 E., 2014/397 K.
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığının, 03.07.2013 tarihli ve 2013/9296 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı,

2. Şanlıurfa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 04.12.2014 tarihli ve 2013/293 Esas, 2014/397 Karar sayılı kararı ile sanığın, çocuğun cinsel istismarı suçundan lehe kanun değerlendirmesi yapılarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten önceki 103 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 43, 62 ve 53 üncü maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

3. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 04.02.2018 tarihli ve 14-2015/36987 sayılı onama görüşlü Tebliğname ile Dairemize tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz Sebebi
Mağdure ile annesi ve babasının kovuşturma aşamasında sanığın mağdureye karşı herhangi bir cinsel istismarda bulunmadığını beyan ettiklerine, zincirleme suç hükümlerinin uygulanma koşullarının oluşmadığına, sanığın beraat etmesi gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanığın değişik zamanlarda mağdurenin vücuduna dokunmak ve dudağından öpmek suretiyle üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu işlediği mahkemece kabul edilmiştir. Eylemlerin sarkıntılığı aştığı belirlenerek sanığın lehine olması nedeniyle 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten önceki kanun hükümlerinin uygulandığı anlaşılmıştır.

2. Deliller; sanık savunması, mağdure ve müşteki beyanları, mağdurun yaşına ilişkin Şanlıurfa Araştırma Hastanesinin 28.05.2013 tarihli radyoloji uzmanı Dr. … …’un ön raporu ile düzenlenmiş sağlık kurulu raporu, adli kriminal raporlar ve kolluk kuvvetlerince tutulan araştırma tutanaklarından ibarettir.

IV. GEREKÇE
1. Yapılan yargılama sırasında, resmi bir kurumda doğmadığı anlaşılan mağdurenin suç tarihindeki gerçek yaşının araştırılması için Şanlıurfa … Akif İnan Devlet Hastahanesinde radyoloji uzmanı Dr. … …’un ön raporu ile düzenlenen 28.05.2013 ve 06.02.2014 günlü sağlık kurulu raporlarında kemik yaşının on beş – on altı yaş ile uyumlu olduğu, mağdurenin babasının da beyanının bu yönde olması nedeniyle mağdurenin suç tarihinde on beş yaşını tamamlayıp tamamlamadığı hususunda tereddüt oluştuğundan öncelikle doğum tarihinin tashihine engel bir hal bulunup bulunmadığı araştırılıp, engel hal yoksa 5271 sayılı Kanun’un 218 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca hükümle birlikte yaş tashihine karar verildikten sonra, buna göre olay tarihinde on beş yaşından büyük olan mağdureye karşı gerçekleştiği kabul edilen eylemin suç oluşturmadığı gözetilerek sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.

2. Bozma sebebine uygun olarak onama isteyen Tebliğname görüşüne iştirak edilmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde yer alan nedenlerle Şanlıurfa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 04.12.2014 tarihli ve 2013/293 Esas, 2014/397 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazları yerinde

görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

12.09.2023 tarihinde karar verildi.