YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/3553
KARAR NO : 2023/2211
KARAR TARİHİ : 11.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı
HÜKÜM : Beraat

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.09.2014 tarihli ve 2013/202 Esas, 2014/259 Karar sayılı kararı ile sanığın cinsel saldırı suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanlar Vekilinin Temyiz İstemi
Hükmü temyiz etme iradesinden ibarettir.

III. OLAY VE OLGULAR
Sanık hakkında olay günü saat 18.00 sıralarında mağdure …’in yanına giderek çıkma teklifinde bulunduğu, mağdurenin kabul etmemesi üzerine sanığın mağdurenin kolundan tutarak, kolunu sıkmak suretiyle canını yakarak tehditle, mağdureyi erkekler tuvaletine götürdüğü ve mağdureyi tuvalet kabinine soktuğu kendisinin de aynı kabine girerek mağdurenin beline sarılarak öptüğünden bahisle kamu davası açılmış ise de; tanık …’ın anlatımları dikkate alındığında, nöbetçi olmasa da mesaiye kalan ve tuvalet ihtiyacı nedeni ile tuvalete giden tanığın, erkekler tuvaletinde tanık …’yı gördüğü ve erkekler tuvaletinde ne aradığını merak edip …’yı dışarı çıkardığı ancak daha sonra kabinlerden birinde sesler gelince uygunsuz bir durumun olup olmadığını tespit için kabinde kim varsa çıkmasını istediği, tanığın gitmeyeceğini anlayınca içerdekilerden sanığın dışarı çıktığı, buna rağmen tanık …’ın beklediği, sonunda dayanamayan mağdurenin de çıkmak zorunda kaldığı ve bu durumun tanık tarafından tespit edilip idareye bildirildiği, idarenin durumu mağdurenin ailesine bildireceğini söylemesinden sonra şikayet sürecinin başladığı, tanık …’nın aşamalardaki beyanlarının çelişkili olduğu, tanık …’ın tanık …’nın mağdureyi sanıktan kurtarma amaçlı değil de, erkekler tuvaletinde uygunsuz şeyler yapan içeridekilere gözcülük yapıyor bir halde olduğunu, kendisini oyalamaya, uzaklaştırmaya çalıştığını, daha sonra gelen …’ın da içerdekilere mesaj vermeye çalıştığını, içeriden fısıltılar duyduğunu ama tehdit veya zorlamaya ilişkin bir şey duymadığını, mağdurenin utanmış bir şekilde kabinden çıktığına ilişkin beyanı ve dosya kapsamı nazara alınarak mağdurenin tuvalet kabinine zorla sokulduğu, burada zorla cinsel tacize maruz kaldığına dair şüpheden uzak bir delilin bulunmadığından sanığın beratine karar verildiği anlaşımıştır.

IV. GEREKÇE
Mahkemenin gerekçesi ile tüm dosya kapsamına göre, yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırılarak vicdani kanıya ulaşıldığı anlaşılmakla, sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.09.2014 tarihli ve 2013/202 Esas, 2014/259 Karar sayılı kararında katılanlar vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılanlar vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.04.2023 tarihinde karar verildi.