YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/3494
KARAR NO : 2023/2206
KARAR TARİHİ : 11.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜMLER : Beraat

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
Kayseri 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 20.10.2014 tarihli ve 2013/159 Esas, 2014/227 Karar sayılı kararı ile sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçlarından 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet Savcısının Temyiz İstemi
Sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Sanık …’ın suç tarihinde mağdurda bulunan zeka geriliğinden yararlanarak mağduru bir evde üç gün boyunca cinsel amaçlı tutarak bu süre zarfında birden fazla defa organ sokmak suretiyle cinsel istismarda bulunduğundan bahisle hakkında kamu davası açılmış ise de; mağdurun cinsel bölgelerinden alınan sürüntü örneklerinden ve mağdurun olay günü giyinmiş olduğu kıyafetlerden elde edilen DNA örneklerinin sanık …’dan alınan DNA örneklerinden farklı olduğu, mağdurun duruşma sırasında salonda izleyiciler arasında bulunan isminin … olduğunu söyleyen şahsı göstererek kendisini götürüp cinsel istismarda bulunan şahsın bu şahıs olduğunu beyan ettiği farklı bir tarihteki duruşma sırasında ise maruz kaldığı eylemleri gerçekleştiren şahsın tanık … değil sanık … olduğunu el işaretiyle göstermek suretiyle anlattığı, dosya içerisinde mevcut raporlara göre %50 zeka özürlü olduğu anlaşılan mağdurun yaptığı teşhis işleminin kanaat verecek nitelikte sağlıklı olmadığı, katılan …’ın oğlunu gördüğü sırada yanında bulunan erkek şahsın % 70-80 sanık … olduğunu ancak kesin olarak teşhis edemediğini beyan ettiği, mağdurun yanında bulunan şahsın sanık olup olmadığının tespiti amacıyla alınan raporda “İnceleme konusu medyalardaki analizi yapılan görüntü örneklerinin farklı bir şahsa ait olmasının kuvvetle mümkün olduğu, analizi yapılan görüntü örneklerinin mukayese konusu görüntü örnekleriyle kısmi benzerlikler göstermekle birlikte karar vermek için yetersiz olduğu…”, yönünde görüş bildirdiği bu nedenlerle mağdurun maruz kaldığı cinsel istismar ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemlerini gerçekleştiren şahsın sanık … olduğu yönünde her türlü şüpheden uzak kesin bir vicdani kanaat oluşmadığından beraat kararı verildiği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Mahkemenin gerekçesi ile tüm dosya kapsamına göre, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırılarak vicdanî kanıya ulaşıldığı anlaşılmakla, sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Kayseri 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 20.10.2014 tarihli ve 2013/159 Esas, 2014/227 Karar sayılı kararında Cumhuriyet savcısı tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden O yer

Cumhuriyet savcısının temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.04.2023 tarihinde karar verildi.