YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/25087
KARAR NO : 2023/2516
KARAR TARİHİ : 26.04.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜMLER : Beraat
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümlerin temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığının 05.06.2009 tarihli iddianamesiyle, sanığın mağdurlar … ve …’a yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan cezalandırılması istemli kamu davası açılmıştır.
2.Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 21.12.2017 tarihli ve 2009/113 Esas, 2017/742 Karar sayılı kararı ile;
a)Sanık hakkında mağdur …’a yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin ikinci fıkrası, 43 üncü maddesi ve 62 nci maddesi uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına,
b)Sanık hakkında mağdur …’a yönelik çocuğun cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesi ve 62 nci maddesi uyarınca 5 yıl 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3.Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 20.02.2019 tarihli ve 2018/2769 Esas, 2019/128 Karar sayılı kararı ile, sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince mağdur …’a yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna yönelik istinaf başvurularının kabulüyle hükmün kaldırılarak sanığın 5237 sayılı Kanun’un 103 üncü maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesi ve 62 nci maddesi uyarınca 5 yıl 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
4.Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 05.12.2018 tarihli ve 2018/2217 Esas, 2018/1261 Karar sayılı kararı ile, sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince mağdur …’a yönelik çocuğun cinsel istismarı suçuna yönelik istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
5.Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 20.02.2019 tarihli ve 2018/2769 Esas, 2019/128 Karar sayılı kararının, sanık müdafii ve katılan Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 14.10.2020 tarihli ve 2020/424 Esas, 2020/4020 Karar sayılı kararı ile, olayın intikal şekli ve zamanı, suç tarihi itibarıyla on beş yaşından büyük olan mağdurun aşamalarda değişen çelişkili anlatımları, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü gerekirken değişik gerekçeyle hükmün kaldırılarak sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine karar verilmesinin kanuna aykırı olduğundan bahisle bozulmasına karar verilmiştir.
6.Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 05.12.2018 tarihli ve 2018/2217 Esas, 2018/1261 Karar sayılı kararının, sanık müdafii ve katılan Bakanlık vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (kapatılan) 14. Ceza Dairesinin 14.10.2020 tarihli ve 2019/3424 Esas, 2020/4013 Karar sayılı kararı ile, olayın intikal şekli ve zamanı, suç tarihi itibarıyla on beş yaşından büyük olan mağdurun aşamalarda değişen çelişkili anlatımları, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine yazılı şekilde esastan reddedilmesinin kanuna aykırı olduğundan bahisle bozulmasına karar verilmiştir.
7.Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.02.2021 tarihli ve 2020/324 Esas, 2021/92 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında mağdurlar … ve …’a yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararları verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Bakanlık Vekilinin Temyiz İstemi
Mağdurların beyanlarının istikrarlı ve detaylı olduğuna, sanığın mağdurları korkutarak defalarca kez istismar ettiğine, mağdurlarla sanık arasında husumet bulunmadığına, takdiri indirim yapılmaksızın sanığın atılı suçtan cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Sanık hakkında her ne kadar mağdur …’u tehdit ederek birden fazla kez müteselsilen anal yoldan cinsel ilişkiye girmek suretiyle cinsel istismar suçunu işlediği iddiasıyla kamu davası açılmış ise de, dosya kapsamında olayın intikal şekli ve zamanı, suç tarihi itibarıyla on beş yaşından büyük olan mağdurun aşamalarda değişen çelişkili anlatımları, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, sanığın atılı nitelikli cinsel istismar suçunu işlediğine delalet edecek her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil olmadığı, sadece mağdur …’un aşamalarda çelişen beyanlarının bulunduğu, bu haliyle sanığın işlediği iddia olunan eylemleri gerçekleştirip gerçekleştirmediği hususunun şüpheli kaldığı kanaatine varılmıştır.
2.Her ne kadar sanık hakkında mağdur …’a yönelik nitelikli cinsel istismar suçundan kamu davası açılmış ise de; dosya kapsamında olayın intikal şekli ve zamanı, suç tarihi itibarıyla on beş yaşından büyük olan mağdurun aşamalarda değişen çelişkili anlatımları, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, sanığın atılı nitelikli cinsel istismar suçunu işlediğine delalet edecek her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil olmadığı, sadece mağdur …’un aşamalarda çelişen beyanlarının bulunduğu, bu haliyle sanığın işlediği iddia olunan eylemleri gerçekleştirip gerçekleştirmediği hususunun şüpheli kaldığı, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden her mağdura yönelik eylemi nedeni ile ayrı ayrı beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırılarak vicdanî kanıya ulaşıldığı anlaşılmakla, hükümlerde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.02.2021 tarihli ve 2020/334 Esas, 2021/92 Karar sayılı kararında katılan Bakanlık vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
26.04.2023 tarihinde karar verildi.