YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/24894
KARAR NO : 2023/2145
KARAR TARİHİ : 10.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet

… 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 21.05.2014 tarihli ve 2013/246 Esas, 2014/170 Karar sayılı kararının görevi sona eren zorunlu sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

Mahkeme tarafından 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 150 nci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca sanığa zorunlu müdafii tayin edilmesinin ardından 09.09.2013 tarihli celsede başka bir müdafii ile birlikte hazır bulunan sanığın bu müdafiin kendisini temsil ettiğini beyan etmesi üzerine duruşmaya katılan zorunlu müdafiin, sanığın özel müdafii ile kendisini temsil ettirmesi nedeniyle görevinin sona erdiğini beyan ederek duruşmadan ayrıldığı, sehven çıkartılan tebligatlar üzerine hüküm duruşmasında hazır bulunan zorunlu müdafiin aynı zamanda hükmü de temyiz ettiği gözetilerek Yargıtay (Kapatılan) 14. Ceza Dairesince verilen 18.05.2021 gün ve 2017/1168 Esas, 2021/3490 Karar sayılı tevdi kararına istinaden yapılan tebligata rağmen sanık tarafından müdafiiliği kabul edilen vekilinin hükmü temyiz etmediğinin anlaşılması karşısında, zorunlu müdafiinin hükmü temyize hakkı bulunmadığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesinin birinci fıkrası gözetilerek 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 317 nci maddesi uyarınca, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

10.04.2023 tarihinde karar verildi.