YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/24523
KARAR NO : 2022/2332
KARAR TARİHİ : 15.03.2022
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet (mağdure sayısınca)
İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK’nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141, 5271 sayılı CMK’nın 34/1, 230 ve 289/1-g. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi ve bu kapsamda sanığın her bir mağdureye yönelik gerçekleştirdiği sabit görülen fiilleri ile bunların hukuki nitelendirmelerinin ayrı ayrı ve açıkça yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurularak ulaşılan kanaatin belirtilmesi gerektiği gözetilmeden gerekçesiz hükümler kurulduğundan bahisle ilk derece mahkemesince verilen ilk kararlara ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair 27.04.2018 günlü ilamın temyiz incelemesini gerçekleştiren Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 08.12.2020 tarihli kararıyla bozulmasının ardından dosyanın gönderildiği ilk derece mahkemesince bozma ilamına uyulmasından sonra buna uygun şekilde sanığın değişik tarihlerde her bir mağdureye yönelik cinsel istismar eylemlerinin müstakilen açıklanıp, buna göre yapılacak vasıflandırmaya istinaden gerekçeli hükümler kurulması zorunlu iken bu konuda herhangi bir değerlendirmede bulunulmayıp, sanık ile mağdurelerin aşamalardaki ifadelerine atıfta bulunmak suretiyle esasa ilişkin kabul yapılmaksızın gerekçesiz hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi, katılan Bakanlık vekili ve katılan mağdureler …, …, …, … vekili ile katılan … vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5271 sayılı CMK’nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, 15.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.