YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18542
KARAR NO : 2023/1376
KARAR TARİHİ : 14.03.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Reşit olmayanla cinsel ilişki
HÜKÜM : Düşme
Katılan …’in hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı anlaşılmıştır.
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği O yer Cumhuriyet savcısının hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının iddianamesi ile sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesinin, 25.05.2016 tarihli ve 2015/128 Esas, 2016/92 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan, düşme kararı verilmiştir.
3. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 02.12.2020 tarihli ve 14-2016/352403 sayılı onama görüşlü Tebliğname Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet Savcısı ve katılan … sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan cezalandırılması gerektiğinden bahisle kararı temyiz etmişlerdir.
III. OLAY VE OLGULAR
Her ne kadar sanık hakkında, mağdureye baskı ve tehdit edici sözler söyleyip, aileleri de evliliğe ikna edebilmek için, cinsel birliktelik yaşamaları gerektirdiğine ikna etmek suretiyle, mağdure üzerinde yarattığı baskı ve hileyle mağdurun iradesini etkileyerek birden çok defa cinsel ilişkiye girmek suretiyle, üzerine atılı çocuğa karşı nitelikli cinsel istismar suçunu işlediği iddiası ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin ikinci fıkrası ile 43 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca cezalandırılması talep edilmiş ise de, mağdurenin 08.01.2015 tarihli beyanı, 08.01.2015 tarihli emniyet birimlerince düzenlenen tutanak ve dosya kapsamındaki diğer delillerden, mağdureyle sanığın cinsel ilişkiye girdiği, fakat bu cinsel birlikteliğin, sanığın tehdit, baskı ve hileyle, mağdurenin iradesini yanıltmak suretiyle olduğunun şüpheye yer bırakmayacak şekilde sabit olmadığı anlaşılarak, değişen suç vasfına göre, sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 104 üncü maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturduğu ve mağdurenin 08.01.2015 tarihli beyanında, şikayetçi olmadığını belirtmesi nedeniyle, sanığın eylemine uyan reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası uyarınca düşürülmesine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Katılan …’in Temyiz İstemi Yönünden Yapılan İncelemede
Karar tarihinde mağdurenin reşit olması nedeniyle velayete bağlı katılan sıfatı sona eren müşteki baba …’in davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığı gibi mahkemece verilen katılma kararının da bu hakkı vermeyeceği anlaşılmıştır. Katılan …’in temyiz isteminin esastan incelenmesi gerektiğine yönelik Tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
B. O Yer Cumhuriyet Savcısının Temyiz İstemi Yönünden Yapılan İncelemede
Mahkemenin gerekçesi ile tüm dosya kapsamına göre, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin
verilere dayandırılarak vicdanî kanıya ulaşıldığı anlaşılmakla, sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
1. Gerekçenin (A) bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2016 tarihli ve 2019/128 Esas, 2016/92 Karar sayılı kararına yönelik katılan …’in vaki temyiz isteğinin 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereğince Tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
2. Gerekçenin (B) bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesinin, 25.05.2016 tarihli ve 2015/128 Esas, 2016/92 sayılı kararında O yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden O yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
14.03.2023 tarihinde karar verildi.