YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/17650
KARAR NO : 2023/1834
KARAR TARİHİ : 30.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.İstanbul 11. Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.06.2016 tarihli ve 2016/142 Esas., 2016/343 Karar sayılı kararı ile sanığın cinsel taciz suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 105 inci maddesinin birinci fıkrası ve ikinci fıkrasının (e) bendi ile 53 üncü maddesi uyarınca 10 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 20.11.2020 tarihli ve 14-2016/328618 numaralı, bozma görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi
Sübuta, mahkumiyete yeterli delil olmadığına, hükmün açıklanmasının geriye bırakılmasına karar verilmemesi ile takdiri indirim maddesinin uygulanmamasının hatalı olduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılamada dosya içerisinde bulunan CD inceleme tutanağı, katılanın beyanı, sanık savunması ile tüm dosya kapsamı nazara alınarak olay günü, sanığın belediye otobüsünde seyahat eden katılanın yanındaki koltuğa oturduğu, sanığın tedirgin bir şekilde sağa sola bakıp durduğu, katılanın ise camdan dışarı baktığı, daha sonra sanığın sık sık katılana baktığı ve sol eliyle üstündeki giysiyi perdeleyerek cinsel organını çıkarmak suretiyle katılana bakarak mastürbasyon yaptığı, katılanın otobüs camından dışarı baktığı, camdaki yansıma nedeniyle olanları gördüğü, ilk etapta başını çevirdiğinde de gördüğü, sanığın, katılana bakarak eylemi gerçekleştirdiği, sanığın teşhir suretiyle katılana cinsel tacizde bulunmak eyleminin sübut bulduğu, eylemi nedeniyle eylemine uyan 5237 sayılı Kanun’un 105 inci maddesinin birinci fıkrası ve ikinci fıkrasının (e) bendi gereğince cezalandırılmasına karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
A. Tebliğnamedeki Görüş Yönünden
Her ne kadar tebliğnamede basit yargılama usulü uygulanması gerektiğinden bahisle bozma talep edildiyse de, sanığın eyleminin 6545 sayılı Kanun ile 5237 sayılı Kanun’un 105 inci maddesinde yapılan değişiklikler sonrası gerçekleştiği anlaşılmakla tatbik edilen maddelerin üst sınırına göre basıt yargılama usulünün uygulama alanı olmadığı dikkate alındığında bu hususta Tebliğname görüşüne iştirak olunmamakla birlikte hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

B. Sanık Müdafiinin Temyizi Yönünden
1. Sübuta Yönelik
Sanık hakkında kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde, olayın intikal şekli ve zamanı, CD izleme tutanağı, katılanın aşamalardaki beyanları, sanığın kolluk aşamasında ikrarı nedeniyle hukuka aykırılık görülmemiştir.

Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.

2. Takdiri İndirim Hükümleri ile Hükmün Açıklanmasının Geri Bıkarılmasının Uygulanması Gerektiğine Yönelik
Sanık hakkında kurulan hükümde 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrası kapsamında takdiri indirim nedeni uygulanmasına karar verilip verilmeyeceğinin değerlendirildiği ve “Sanığın dosya kapsamından anlaşılan kişiliği, duruşmadaki tutum ve davranışları gözönüne alındığından yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaat hasıl olmadığı …” şeklindeki yerinde, yeterli ve kanunî gerekçeye istinaden sanık hakkında takdiri indirim nedeni ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasına karar verildiği anlaşılmakla, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 11. Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.06.2016 tarihli ve 2016/142 Esas, 2016/343 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

30.03.2023 tarihinde karar verildi.