YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16920
KARAR NO : 2023/1595
KARAR TARİHİ : 22.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Cinsel taciz, hakaret, tehdit
HÜKÜM : Beraat

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
Eskişehir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.06.2016 tarihli ve 2016/300 Esas, 2016/868 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel taciz, hakaret ve tehdit suçlarından, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararları verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Vekilinin Temyiz İstemi
Tüm dosya kapsamına göre sanığın atılı suçlardan cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre; her ne kadar sanık hakkında katılan …’ye hakaret ve cinsel tacizde bulunduğundan ve mağdure …’ye tehdit ve cinsel tacizde bulunduğundan bahisle cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmış ise de; sanığın atılı suçları işlemediğine yönelik aşamalarda çelişmeyen ve inandırıcı savunması, özellikle suçta kullanılan GSM telefon hattının tesisi anında düzenlenen sözleşmedeki imzanın sanığa ait olduğunun belirlenememesi karşısında katılanların başka hiçbir delille desteklenmeyen soyut iddiası sanığın mahkumiyeti için yeterli kabul edilmemiş ve bu şekilde sanığın atılı suçları işlediğinin sabit olmaması sebebi ile 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi gereğince ayrı ayrı beraatine karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
Sanık hakkında kurulan hükümlerde, delillerin ve olguların açıklandığı ve ilişkilendirildiği, buna ilişkin gerekçelerin hukuka uygun olduğu anlaşılmış, bu kapsamda kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Eskişehir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.06.2016 tarihli ve 2016/300 Esas, 2016/868 Karar sayılı kararında katılan mağdure vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan mağdure vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

22.03.2023 tarihinde karar verildi.