YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16393
KARAR NO : 2023/459
KARAR TARİHİ : 06.02.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI :
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan iddianame ile sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılması talep edilmiştir.
2. İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesinin, 05.04.2016 tarihli, 2014/564 Esas, 2016/67 Karar sayılı kararı ile sanığın cinsel taciz suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
3. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19.10.2020 tarihli, 14-2016/258352 sayılı Tebliğnamesi ile onama görüşlü olarak Dairemize tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz Sebepleri
Sanığın, gerek soruşturma aşamasında, gerekse kovuşturma aşamasında alınan ifadelerinde mağdura karşı hiçbir şekilde cinsel taciz amaçlı söz ya da davranışta bulunmadığını belirttiğini, mağdurun ifadelerinin çelişkili olduğunu, mahkeme huzurunda alınan son ifadesinde kendi ağzı ile anlattığı olayda, sanığın kendisine karşı cinsel amaçlı söz ya da davranışta bulunduğuna ilişkin bir beyanı olmadığını, soruşturma aşamasında alınan ifadesi okunduğunda ise verdiği ifadeyi hatırlamadığını söylediğini, bizzat mağdurun kendisinin dahi hatırlamadığı, sanığın da yargılamanın hiçbir safhasında kabul etmediği bir suç iddiası, ortada hiçbir delil olmamasına rağmen, mahkemece sanık hakkında ceza verilmesine yeter görüldüğünü, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği, mağdurun hatırlamadığı soyut iddiaları dışında hiçbir delil bulunmadığından, sanığın cezalandırılmasının hukuka aykırı olduğunu belirtmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
İlk Derece Mahkemesince; “Sanığın, suç tarihinde, 15 yaşından küçük olan mağdurun çalıştığı iş yerine gelerek, yanağında dokunup, “naber canım” dediği, sonra mağdurun kulağında eğilerek, ”1 yirmilik rakı ve 3 tane kırmızı tuborg devirdim makine çok fena çalışıyor birini arıyorum” ”bir biz biliriz birde Allar bilir” diyerek mağdurun çalıştığı yerden çıkıp, kaldığı pansiyona gittiği ve oradan mağdurun gelmesini sağlamak için yemek verdiği, yemek siparişini mağdurun götürdüğü ve siparişi teslim etmek için sanığın kaldığı odanın kapısında geldiği, sanığın mağdura, “içeri gel, içeride kamera yok, bizi kimse görmez, gel bir kere öpeyim” dediği, mağdurunda hızla kaçtığı, oluşa göre sanığın mağdura karşı eylemleri ile sözlerinin cinsel amaçla gerçekleştirdiği ve bu sözlerin sarkıntılık boyutunda kaldığı anlaşıldığından, nitelendirilen suç vasfına göre, eylemine uyan ve TCK’nun 6545 sayılı yasa ile değişik halinden önceki durumun lehe olması nedeni ile TCK’nun 105/1 maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmiştir.” şeklindeki gerekçe ile hüküm kurulmuştur.
IV. GEREKÇE
Dosya kapsamına göre, sanığın, mağdurun yanağından makas alarak “Bir yirmilik rakı ve üç tane kırmızı tuborg devirdim makine çok fena çalışıyor birini arıyorum” dedikten sonra mağduru kaldığı pansiyona yemek getirmesi için çağırdığı ve orada da “İçeri gel, içeride kamera yok, bizi kimse görmez, gel bir kere öpeyim” şeklinde söylemlerine devam ettiği şeklinde belirlenen olayda sanığın eyleminin sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu halde cinsel taciz suçundan mahkumiyetine karar verilmesi hukuka aykırı görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesinin, 05.04.2016 gün ve 2014/564 Esas, 2016/67 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiin temyiz isteği yerinde
görüldüğünden ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla, hükmün 1412 sayılı Kanun’un 321 ve 326 ncı maddeleri uyarınca, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
06.02.2023 tarihinde karar verildi.