YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/15818
KARAR NO : 2023/997
KARAR TARİHİ : 28.02.2023

NCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI :

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gebze Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim edilen 04.05.2015 tarihli 2015/2811 esas sayılı iddianame ile sanık hakkında kişilerin huzur ve sükûnunu bozma suçundan dava açılmıştır.
2. Gebze 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.03.2016 tarihli ve 2015/309 Esas, 2016/170 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel taciz suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 105 inci maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesi, aynı maddenin ikinci fıkrasının (e) bendi, 62, 50, 52 nci maddeleri uyarınca neticeten 4500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. GEREKÇE
Mahkemece kurulan hükmün Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaate istinaden delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği halde bu ilkelere uyulmayıp mahkemece kabul edilen eylemin kararda belirtilmemiş olması nazara alındığında yazılı şekilde gerekçesiz hüküm kurulması suretiyle Anayasanın 141 ve 5271 sayılı Kanun’un 230 uncu maddesinin birinci fıkrasına muhalefet edilmesi hukuka kesin aykırılık olarak saptanmıştır.

III. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gebze 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.03.2016 tarihli ve 2015/309 Esas, 2016/170 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden esası incelenmeyen hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye farklı gerekçe ile kısmen uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.02.2023 tarihinde karar verildi.