YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/15445
KARAR NO : 2023/1030
KARAR TARİHİ : 01.03.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Reşit olmayanla cinsel ilişki
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.12.2010 tarihli ve 2010/310 Esas, 2010/226 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 231 inci
maddesinin sekizinci fıkrası gereğince sanığın cezasının hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
2. Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.11.2015 tarihli ve 2014/712 Esas ve 2015/689 Karar sayılı Kararı ile sanık hakkında Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrasına mümas birlikte işlenen kasten yaralama suçundan mahkumiyet ve mezkur Kanunu’nun 106 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendine mümas tehdit suçundan beraat kararı verilmiş ve denetim süresinde atılı suç işlendiğinden, karar kesinleştiğinde sanık hakkında Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/310 Esas 2010/226 Karar sayılı ilamı ile verilen Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması Kararı yönünden mahkemeye ihbarda bulunulmasına karar verilmiştir.
3. Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2016/70 Esas, 2016/121 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 104, 43 ve 62 nci maddelerinin birinci fıkraları ile 53 üncü maddesi uyarınca 6 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. GEREKÇE
Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.12.2010 tarihli ve 2010/310 Esas, 2010/226 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 06.11.2011 tarihinde kesinleşmesinden sonra denetim süresi içinde 04.09.2014 tarihinde 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen kasten yaralama ve aynı Kanun’un 106 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendinde düzenlenen tehdit suçlarını işlediği, bu suçlardan kasten yaralama suçu ile ilgili olarak Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.11.2015 tarihli ve 2014/712 Esas ve 2015/689 Karar sayılı ilamı ile cezalandırılmasına karar verildiği, tehdit suçu açısından beraat kararı verildiği, beraat kararı 28.12.2015 tarihinde kesinleşirken, kasten yaralama suçundan verilen adli para cezasının da kesin nitelikte olması nedeniyle de karar tarihinde kesinleştiği, Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 27.12.2010 tarihli ve 2010/310 Esas, 2010/226 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararının yeniden ele alınması için mahkemesine ihbarda bulunulması nedeniyle önceki hükmün açıklandığı anlaşılmakla; sanığın denetim süresi içerisinde işlediği ve hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçların, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen kasten yaralama ve aynı Kanun’un 106 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendinde düzenlenen tehdit suçları olduğu, uzlaşma kapsamına girmeyen tehdit suçundan verilen beraat kararının kesinleşme sebebiyle kasten yaralama suçunun uzlaşma kapsamına girdiği anlaşıldığından, 5918 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi ile 5271 sayılı Kanun’un 253 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına eklenen “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmesi halinde uzlaşma hükümleri uygulanmaz” cümlesi gereği uzlaşma hükümleri uygulanamayan 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen kasten yaralama suçunun da uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, ihbara konu kasten yaralama suçundan dolayı mahkemesince uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre açıklanması geri bırakılan kararın açıklanma koşullarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmemesi bozmayı gerektirmiştir.
III. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2016/70 Esas, 2016/121 Karar sayılı kararına yönelik katılan mağdure vekili ile sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, diğer yönleri incelenmeyen hükmün Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
01.03.2023 tarihinde karar verildi.