YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/15246
KARAR NO : 2023/1624
KARAR TARİHİ : 22.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
İstanbul Anadolu 29. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.03.2016 tarihli, 2015/303 Esas, 2016/170 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel taciz suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 105 inci maddesinin birinci fıkrası ve 62 nci maddesi uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın Temyiz İsteği
Atılı suçlama yönünden pişman olduğuna, eylemlerini psikolojik rahatsızlığı nedeniyle gerçekleştirdiğine, tedavi gördüğüne, cezai ehliyetinin olmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
İddianame, katılan ve sanık beyanları, düzenlenen belgeler ve tutanaklar, Turkcell İletişim Anonim Şirketinin abonelik bilgisi gösterir yazısı, yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamından; sanık …’ın olay günü katılan …’yi telefon ile arayarak cinsel içerikli sözler söylediği, bu hususu mahkeme savunmasında kabul ettiği, telefon numarasının şirket yazısı ile sanığa ait olduğunun belirlendiği ve bu suretle üzerine atılı suçu işlediği anlaşılmakla 105 inci maddenin birinci fıkrası ve 62 nci maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmanın toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.

2. Mahkemece sanığın cinsel taciz eylemini telefonla aramak suretiyle gerçekleştirdiğinin kabul edilmesine karşın 5237 sayılı Kanunun 105 inci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendinin tatbik edilmesi gerektiği gözetilmeden hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

3. Sanığın kovuşturma aşamasında cezai ehliyetine yönelik herhangi bir iddiasının olmadığı gibi, İstanbul Anadolu 70. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/264 Esas sayılı dava dosyasında sanığın 2014 yılında işlediği cinsel taciz, hakaret ve tehdit suçlarından yapılan yargılamasında cezai ehliyetinin tam olduğuna yönelik Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Dairesinin 16.12.2015 tarihli raporunun da bulunduğu da göz önüne alınarak cezai ehliyetine yönelik araştırma yapılmamış olmasında hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Anadolu 29. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.03.2016 tarihli, 2015/303 Esas, 2016/170 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden eleştiri dışında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

22.03.2023 tarihinde karar verildi.