YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/13021
KARAR NO : 2023/290
KARAR TARİHİ : 23.01.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI :
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Aksaray 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.01.2016 tarihli ve 2015/550 Esas, 2016/18 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel taciz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 105 inci maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesinin ikinci fıkrası, 50 nci ve 52 inci maddenin ikinci
ve dördüncü fıkraları uyarınca 3.740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve taksitlendirilmesine karar verilmiştir.
2. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 16.03.2020 tarihli ve 2016/88214 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; hakkında beraat kararı verilmesi talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanığın olay günü şahin marka araçla seyir halinde iken kaldırım üzerinde yürümükte olan katılanların yanına yaklaşarak katılanlara hitaben “Taksi taksi” diye seslendiği, daha sonra diğer parmaklarını kapatıp orta parmağını kapatmamak suretiyle el işareti yaptığı, aracı katılanları rahatsız edecek şekilde kullandığı anlaşılmış, her ne kadar sanık hakkında aracı katılanların üzerine sürerek katılanların huzur ve sükununu bozmak suçundan dolayı kamu davası açılmış ise de, sanığın ortaya çıkan eyleminin bir bütün halinde cinsel taciz suçunu oluşturduğu için ayrıca huzur ve sükununu bozmak suçundan dolayı ceza verilmesinin mümkün olmadığı anlaşıldığından sanığın bu suçtan dolayı beraatine karar verilmiş, cinsel taciz suçundan hukuki süreç başlığı altındaki şekilde hüküm tesis edilmiştir.
2. Sanık, suçlamayı kabul etmemiş ise de, katılanların beyanları, bu beyanları destekleyen temyiz dışı sanık …’nin kovuşturmadaki beyanı birlikte değerlendirildiğinde, sanığın savunmalarına değer verilmemiştir.
IV.GEREKÇE
1. Seçenek olarak hapis cezası tercih edildiği halde hürriyeti bağlayıcı cezanın paraya çevrilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
2. Sanığın işlediği kabul edilen cinsel taciz suçunun 5237 sayılı Kanun’un 105 inci maddesinin birinci fıkrasında düzenlenip, öngörülen cezanın üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını
gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’la yeniden düzenlenen 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanun’un geçici 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’a 7188 sayılı Kanun’un 31 inci maddesiyle eklenen geçici 5 inci maddesinin (d) bendinde yer alan “Kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “Basit yargılama usulü” yönünden Anayasa’ya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle hukuka aykırı bulunmuştur.
3. Yukarı bentte açıklanan nedenle tebliğnamedeki onama isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Aksaray 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.01.2016 tarihli ve 2015/550 Esas, 2016/18 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
23.01.2023 tarihinde karar verildi.