YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12924
KARAR NO : 2023/1083
KARAR TARİHİ : 06.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Denizli 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.02.2016 tarihli, 2014/482 Esas, 2016/88 Karar sayılı kararı ile sanığın şikayetçilere yönelik teşhir suretiyle cinsel taciz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 105 inci maddesinin birinci fıkrası, ikinci fıkrasının (e) bendi, 32 nci maddesinin ikinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 51 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 8 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve bu cezanın ertelenmesine karar verilmiştir.

2. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 09.03.2020 tarihli ve 14-2016/93993 sayılı, mahkemece gerekçe gösterilmeksizin seçenek yaptırım olarak öngörülen hapis cezasının tercih edilmesi ve alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle hüküm kurulmasının yasaya aykırı olduğundan bahisle bozma görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz İstemi
Olay anında tuvaletini yapan sanığın cinsel organını gösterme şeklindeki eylemi şikayetçilere yönelik olmadığından kastı bulunmadığına, bu nedenle beraat kararı verilmesi istemine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Denizli Cumhuriyet Başsavcılığının 02.09.2014 gün ve 2014/6785 Esas sayılı iddianamesi ile sanığın yol kenarında bulunan mezarlık duvarının yanında pantolonunun fermuarını açarak cinsel organını çıkarıp eliyle tuttuğu ve o sırada kaldırımdan geçen şikayetçilere gösterdiği belirtilerek cinsel taciz suçundan cezalandırılması için kamu davası açıldığı, şikayetçilerin kovuşturma aşamasında sanığın eylemini yoldan geçtikleri sırada, öncesinde ve sonrasında devam ettirdiği şeklinde anlatımda bulundukları, sanığın tuvaletini yaptıktan sonra fermuarını çekerken şikayetçilerin gördüğü yönünde savunmada bulunduğu, şikayetçilerce olay anında polis ihbar hattının aranması ile intikalin gerçekleştiği ve sanığın cinsel organını tutar vaziyette suç üstü yakalandığı, mahkemece yapılan yargılama neticesinde şikayetçi beyanları ve yakalama tutanağı dikkate alınarak isnat olunan suçun sanık tarafından işlendiği sabit kabul edilmiş, sanığın olay tarihinde mezarlık içinde cinsel organını şikayetçilere teşhir ettiği bu suretle üzerine atılı cinsel taciz suçunu işlediği kanaatiyle cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
1. Şikayetçilerin aşamalardaki beyanları, savunma, yakalama tutanağı ve tüm dosya kapsamına göre; şikayetçilerin olay günü yolda yürüdükleri sırada yanından geçtikleri mezarlık duvarının arka kısmında cinsel organını tutmuş vaziyette bulunan sanığın bu eyleminin şikayetçileri hedef almaması nedeniyle 5237 sayılı Kanun’un 225 inci maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen alenen hayasızca harekette bulunma suçunu oluşturduğu gözetilip ek savunma verilmek suretiyle bu suçtan cezalandırılması gerekirken, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde teşhir suretiyle cinsel taciz suçundan hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.

2. Mahkemenin gerekçesine, sanığın sabıkalı oluşuna ve bozma sebebine göre Tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Denizli 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.02.2016 tarihli, 2014/482 Esas, 2016/88 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde

görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

06.03.2023 tarihinde karar verildi.