YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12801
KARAR NO : 2023/238
KARAR TARİHİ : 19.01.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI :
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.01.2016 tarihli ve 2015/489 Esas, 2016/32 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel taciz suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı kanun) 105 inci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesi ile 58 inci maddesi uyarınca 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunlukları ile tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiştir.
2. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 05.03.2020 tarihli ve 2016/79401 numaralı, eksik incemeye dayalı hükme ilişkin bozma görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; üzerine atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığını, suçu ve cezayı kabul etmediği, çok fazla ceza verildiğini, beraatine karar verilmesi gerektiğini, dosyanın tekrar incelenerek cezanın iptal edilmesine karar verilmesi isteminden ibarettir.
III. OLAY VE OLGULAR
Mahkemece “İddiaya, savunmaya, mağdur beyanlarına, Nüfus ve adli sicil kayıtlarına, rızaen telefon inceleme tutanağına ve tüm dosya kapsamına göre:
Mağdur …’nın evli olduğu ve … numaralı telefon hattını kullandığı,
Sanık …’in 16/07/2015 tarihinde kullanmış olduğu … numaralı hattından mağdurun kullandığı … numaralı hatta “bana cevap ver, internetim yok, normal mesajla yaz, seni çok seviyorum ve istiyorum” şeklinde mesajlar gönderdiği,
Sanığın savunmasında; suça konu mesajları gönderdiğini ve fakat mağdur ile aralarında gönül ilişkisinin olduğunu ve evlenmeyi düşündüklerini beyan ettiği,
Mağdurun ise beyanlarında; sanık ile gönül ilişkisinin olmadığını, sanığın sürekli mesajlar gönderdiğini, eşi görmesin diye mesajları sildiğini, suça konu mesajları eşinin görmesi dolayısıyla şikayetçi olduğunu beyan ettiği,
Böylece; sanık …’in; 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununun (6545 sayılı Kanunun 61. maddesiyle değişik ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren) 105/1 maddesi kasamında kalan cinsel taciz suçunu işlediği,
Sonuç ve kanaatine varılmıştır.” şeklindeki gerekçe ile hüküm kurulmuştur.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın cinsel taciz eylemini elektronik haberleşme araçlarının sağladığı kolaylıktan faydalanmak suretiyle gerçekleştirmesine karşın hakkında 5237 sayılı Kanun’un 105 inci maddesinin ikinci fıkrasının uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış,
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların eleştirilen husus dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz istemi de reddedilmiş,
3. Sanığın ikrarı, şikayetçi ile sanığın eskiye dayalı tanışıklıklarının bulunması ve tüm dosya kapsamına göre, geçmişe yönelik mesaj içeriklerinin tespit edilemeyeceği hususu göz önüne alınıp “…seni çok seviyorum ve istiyorum” şeklindeki mesaj içeriğinin cinsel taciz suçunu oluşturduğu kanaati ile bozma isteyen Tebliğname görüşüne iştirak edilmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.01.2016 tarihli ve 2015/489 Esas, 2016/32 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
19.01.2023 tarihinde karar verildi.