YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/6529
KARAR NO : 2021/1290
KARAR TARİHİ : 11.03.2021
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma, 5464 sayılı Yasa’ya muhalefet
Hüküm : Mahkumiyet, beraat
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A)Sanıklar hakkında 5464 sayılı Yasa’ya muhalefet suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan … vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanıklara yüklenen 5464 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan CMK’nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca katılan … vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
B)Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan … vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış; katılan … vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan hükmün ONANMASINA,
C)Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin ve katılan … vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Katılan … vekilinin temyiz dilekçesinde, sanık … hakkındaki mahkumiyet hükmünü alt sınırdan hüküm kurulması gerekçesiyle temyiz ettiği ve bu itibarla mahkemenin ret kararına ilişkin temyiz bulunmadığı gibi asıl dosyada sanığın birden fazla defa POS cihazından tefecilik eylemi mevcut olmakla TCK’nın 241/1, 43/1 maddelerinden kurulan mahkumiyet hükmü yerinde olduğundan, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak olunmamıştır.
Gerekçeli karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, mağdur/tanık beyanlarına göre ödünç paranın son verildiği tarih olan 20/11/2013 olarak mahallinde düzeltilmesi ve 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa’nın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi ile adı geçen sanık hakkında TCK’nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanması hususlarının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin ve katılan … vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
D)Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan … vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
UYAP kayıtlarına göre, sanık … hakkında aynı suçtan açılmış Malatya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2016/35 Esas sırasında kayıtlı kamu davasının bulunduğunun anlaşılması karşısında, anılan davanın akıbetinin araştırılması, dosyasının aslı veya onaylı örneğinin getirtilerek incelenmesi sonrasında, incelenen iş bu davanın mükerrer dava olup olmadığının saptanması sonrasında neticesine göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, katılan … vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.