YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4639
KARAR NO : 2021/1703
KARAR TARİHİ : 25.03.2021

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A) Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık …’in temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanığa yüklenen “Tefecilik” suçunun 5237 sayılı TCK’nın 241. maddesinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırına göre; aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık uzatılmış dava zamanaşımının, mağdur/tanık beyanlarına ve senet tanzim tarihlerine göre ödünç paranın en son verildiği 05/09/2008 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından diğer yönleri incelenmeyen hükmün, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
B) Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık … Ali’nin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıkların iştirak halinde gerçekleştirdiği en son tefecilik eyleminin 05/09/2008, sanığın tek başına gerçekleştirdiği tefecilik eyleminin 2012 Kasım tarihinde gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında; zincirleme suç hükümlerinin uygulama koşullarının oluşmadığı gözetilmeden, hakkında TCK’nın 43. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
1-Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin, suçtan zarar gören …’in soruşturma ve kovuşturma aşamasındaki beyanlarına göre; suça konu ödünç paranın en son verilme tarihi olan 2012 Kasım olarak gösterilmemesi,
2- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin
08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.03.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.