YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4548
KARAR NO : 2021/256
KARAR TARİHİ : 21.01.2021

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müşteki … sanıktan almış olduğu 5 bin TL’ye karşılık aylık 300 TL faiz ödediğini beyan ettiği, sanıkla arasındaki bu borç ilişkisine tanık olarak göstermiş olduğu kişilerden … sanığın müştekiden faiz karşılığı borç aldığı iddiasını doğrularken diğer tanık …’nın söz konusu durumu doğrulamadığı ve sanık hakkında başkaca delil niteliğinde bir belge ve bilgi olmadığı anlaşılmakla;
Dosyadaki mevcut delillerin hüküm kurmaya yeterli olmadığı nazara alınarak, mahkemece maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması bakımından, sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması ve vergi kaydının bulunup bulunmadığı tespit edilip gerektiğinde hakkında vergi incelemesi yaptırılmadan, alacaklı sıfatının olduğu icra takip dosyalarının araştırılarak mevcut olması halinde borçlu gözüken kişilerin sanıktan faiz karşılığında ödünç para alıp almadıkları hususunda tanık olarak beyanlarına başvurulmadan yetersiz gerekçe ve eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
a) Hükümden önce 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
b) 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
c) Sanık ve müştekinin beyanlarında faizle borç para verme eyleminin 2010 yılı Ekim ayı içerisinde gerçekleştiği anlaşıldığından, suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 01.01.2012 olarak gösterilmesi suretiyle CMK’nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 21/01/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.