YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/3968
KARAR NO : 2020/604
KARAR TARİHİ : 16.06.2020
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık … müdafii bakımından yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
1.Müşteki …’a yönelik eylem nedeniyle açılan kamu davası yönünden yapılan incelemede;
Sanığın, müşteki …’a yönelik eyleminde ödünç paranın verildiği tarihin 01/06/2005 öncesine ait olması ve suçun yapısı nedeniyle suç tarihinde yürürlükte olan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla 765 sayılı TCK’nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 5 yıllık asli ve 7 yıl 6 aylık ilave zamanaşımına tabi olduğu, suç tarihi ile temyiz inceleme günü arasında ilaveli zamanaşımı süresinin gerçekleştiği gözetilerek, açılan davanın zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi gerektiğinden, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle hükmün CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE,
2.Müşteki Serkan Arslan’a yönelik eylem nedeniyle açılan kamu davası yönünden yapılan incelemede;
CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca denetim süresi içinde suç işleyen sanığın hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeden yeniden kurulan hükümde açıklanması geri bırakılan hükümden farklı olarak erteleme hükümlerine yer verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi hususunun, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 karar tarihli 2015/962 esas ve 2018/16 karar numaralı ilamında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesindeki düzenlemeye aykırı olmaması ve 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinde 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesinin mümkün olması nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
TCK’nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E.2014/140; K. 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz sırasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle eleştirilen hususlar dışında usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 16/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.