YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/4348
KARAR NO : 2020/7551
KARAR TARİHİ : 24.11.2020
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Mal Rejiminin Tasfiyesinden Kaynaklanan Alacak
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 2. Aile Mahkemesi
Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 05.02.2019 tarihli ve 2008/1005 Esas, 2019/64 Karar sayılı kararıyla asıl ve karşı davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, Mahkeme hükmüne karşı her iki taraf vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esasa ilişkin sebepler incelenmeksizin kabulü ile dosyanın yeniden görülmesi için mahkemesine iadesine karar verilmiş, olup, bu kez davacı-karşı davalı vekili tarafından temyiz edilmiş, İlk Derece Mahkemesinin 03.09.2020 tarihli ek kararı ile kesin olduğu gerekçesiyle temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş, bu ek kararda her iki taraf vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Kararı temyiz eden davalı-karşı davacı … vekili tarafından kanun yollarına başvuru sırasında adli yardım talep edildiğine göre, bu talep hakkında karar verme yetkisi kanun yolu incelemesini yapacak olan Yargıtaya aittir (HMK mad.336/3). Dosya arasına alınan ve dilekçe ekinde sunulan bilgi ve belgeler, Devletin mahkeme harcı almasındaki menfaati ile başvuranın mahkeme vasıtasıyla hakkını korumadaki çıkarları arasındaki adil denge, Anayasa’nın 36. ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6. maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkı ile bu kapsamda adalete ve mahkemeye erişim hakkı dikkate alınarak adli yardım talebi yerinde görüldüğünden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK’nin) 334 ve devamı maddeleri gereğince adli yardım talebinin kabulüne, davalı-karşı davacı …’ün temyiz harç ve giderlerinden geçici olarak muaf tutulmasına karar verilerek dosyanın incelenmesine geçildi;
Davacı-karşı davalı … vekili asıl davada, davalı-karşı davacı … vekili karşı davada, mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak talebinde bulunmuş; aleyhlerinde açılan davanın reddini savunmuşlardır.
İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı her iki taraf vekilince istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesinin 14.07.2020 tarihli kararıyla, davanın esasına ilişkin delillerin toplanmaması ve değerlendirilmemesi gerekçesiyle, HMK’nin 353/(1)-a.6. maddesi gereği istinaf başvurularının esasa ilişkin sebepler incelenmeksizin kabulü ile dosyanın yeniden görülmesi için mahkemesine iadesine karar verilmiş, anılan karar davacı-karşı davalı vekili tarafından temyiz edilmiş, bunun üzerine ilk derece mahkemesince 03.09.2020 tarihli ek karar ile bölge adliye mahkemesi kararının kesin olduğu gerekçesiyle temyiz dilekçesi reddedilmiş, 03.09.2020 tarihli ek karar, her iki taraf vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Öncelikle, bölge adliye mahkemesinin kararına karşı verilen temyiz dilekçesinin ilk derece mahkemesi tarafından reddine karar verilmesi yerinde olmadığından (HMK mad. 366/1, 346/1), davalı-karşı davacı vekili ile davacı-karşı davalı vekilinin bu yöndeki temyiz itirazları yerinde görülerek, İstanbul 2.Aile Mahkemesinin 03.09.2020 tarihli ek kararının kaldırılmasına karar verilerek davacı-karşı davalı vekilinin temyiz incelenmesine geçilmiştir.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı HMK’nin 362. maddesinde bölge adliye mahkemelerinin temyiz edilemeyen kararları düzenlenmiş, aynı maddenin 1. fıkrası g bendinde de, bölge adliye mahkemelerinin 353. maddesinin 1 fıkrasının (a) bendi kapsamında verilen kararların temyiz edilemeyeceğine yer verilmiştir (HMK mad. 353/(1)-a, 362/(1)-g).
Somut olayda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından, HMK’nin 353/(1)-a.6. maddesi gereğince, llk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve dosyanın yeniden görülmesi için kararı veren mahkemeye gönderilmesine kesin olarak karar verildiğine, Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının HMK’nin 362/(1)-g maddesi gereğince temyiz edilemeyen kararlardan olduğu anlaşıldığına göre, anılan Bölge Adliye Mahkemesinin 14.07.2020 tarihli kararının temyiz kabiliyeti bulunmamaktadır.
Öte yandan, temyiz edilemeyen kararlardan olması nedeniyle temyiz kabiliyeti olmayan kararlara karşı temyiz isteği yönünden bölge adliye mahkemesince bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bir karar verilebilir.
SONUÇ: Davacı-karşı davalı … vekili ve davalı-karşı davacı … vekilinin İstanbul 2.Aile Mahkemesinin 03.09.2020 tarihli ek kararına yönelen temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile İstanbul 2.Aile Mahkemesinin 03.09.2020 tarihli ek kararının kaldırılmasına, yukarıda açıklanan sebeplerle davacı-karşı davalı … vekilinin bölge adliye mahkemesinin 14.07.2020 tarihli kararına yönelen temyiz dilekçesinin 6100 sayılı HMK’nin 362/(1)-g maddesi gereğince REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 24.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.