YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/6752
KARAR NO : 2021/4419
KARAR TARİHİ : 26.05.2021
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesinin 07.03.2019 tarihli ve 2017/514 Esas, 2019/66 Karar sayılı kararıyla davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, Mahkeme hükmüne karşı davacı vekili ve davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddi, miktardan reddi şeklinde hüküm kurulmuş olup, bu kez davalı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyizi üzerine Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, dava dilekçesinde, dava konusu taşınmaz malikinin gaip olması nedeniyle müvekkilinin kayyım olarak atandığını, taşınmazın davalı tarafından işgal edildiğini belirterek, ecrimisil talep etmiştir.
Davalı vekili, cevap dilekçesinde, davanın reddini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davacı vekilince ve davalı vekilince istinaf edilmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesinin 2. Hukuk Dairesinin 05.11.2019 tarihli ve 2019/931 Esas, 2019/1476 Karar sayılı kararı ile her iki tarafın istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm bu kez davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, ecrimisil talebine ilişkindir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362. maddesi gereği “Bölge Adliye Mahkemelerinin aşağıdaki kararları hakkında temyiz yoluna başvurulamaz:
a) Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar. ” hükmünü içermektedir.
6763 sayılı Kanun’un 44.maddesi ile 6100 sayılı HMK’ye eklenen Geçici 1. madde uyarınca, aynı Kanun’un 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanacağından 01.01.2019 tarihinden itibaren temyiz kesinlik sınırı yeniden değerleme oranı miktarınca artırılarak 58.800,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Somut uyuşmazlıkta, davalı vekilince temyize konu edilen miktar 1.996,09 TL olup, 2019 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı olan 58.800,00 TL’nin altında kaldığından miktar itibariyle kesin olup, temyiz kabiliyeti bulunmamaktadır. HMK’nin 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin yukarıda açıklanan nedenlerle miktar yönünden REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 26.05.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.