YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/8491
KARAR NO : 2018/20025
KARAR TARİHİ : 11.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil
Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonucunda Mahkemece verilen davanın kabulüne dair kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin 06.12.2017 gün ve 2015/5450 Esas, 2017/7114 Karar sayılı ilamı ile onanmasına karar verilmişti. Davalı vekili tarafından süresinde kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR
Dava, ecrimisil isteğine ilişkin olup, 06.05.2014 günlü nihai karar ile; davanın kabulüne, 10.000 TL ecrimisilin davalıdan tahsiline karar verilmiş, davalı vekilinin temyizi üzerine, hüküm Yargıtay 1. Hukuk Dairesi’nce onanmış, davalı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenmiştir.
Yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelenmesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulu’nca verilen kararlara karşı miktar itibariyle karar düzeltme yoluna gidilmesinin mümkün olup olmadığı belirlenirken; temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan Kanun hükmü esas alınmalıdır. (Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.4.2005 gün ve 2005/4-295-287 sayılı ilamı) Bu durumda, temyiz veya karar düzeltme incelemesinde kesinlik, dolayısı ile kanun yoluna başvurulabilirlik sınırı belirlenirken talep hangi karara yönelik ise o karar tarihinin esas alınması gerekir.
Talep, karar düzeltme istemine ilişkin olduğu ve 06.12.2017 günlü Yargıtay 1. Hukuk Daire’si kararının düzeltilmesi istendiği için kesinlik sınırı Daire karar tarihine göre belirlenmelidir.
Bilindiği üzere, 1086 sayılı HUMK’un 440/III-1 maddesi 21.7.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değiştirilmiş, ayrıca 01.04.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanunun 19.maddesi ile HUMK.’na ilave edilen Ek Madde 4’e göre de; 01.01.2017 tarihinden itibaren değeri 13.900,00-TL.’den az olan davalara ait hükümlerin onanmasına veya bozulmasına ilişkin Yargıtay kararları hakkında karar düzeltme yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenle, (6100 sayılı Yasanın geçici 3. maddesi yollaması ile) davalı vekilinin karar düzeltme istemine ilişkin 07.02.2017 günlü dilekçesinin REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 11.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.