YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/17547
KARAR NO : 2020/3270
KARAR TARİHİ : 10.06.2020
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Muhdesatın Tespiti
Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün bir kısım davalılar …, …, … ve … tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
K A R A R
Kararı temyiz eden davalı … tarafından kanun yollarına başvuru sırasında nisbi temyiz harcının alınmasına ilişkin olarak adli yardım talep edildiğine göre, bu talep hakkında karar verme yetkisi kanun yolu incelemesini yapacak olan Yargıtay’a aittir (HMK mad. 336/3). Dosya kapsamındaki bilgiler, Devletin mahkeme harcı almasındaki menfaati ile başvuranın mahkeme vasıtasıyla hakkını korumadaki çıkarları arasındaki adil denge, Anayasa’nın 36. ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6. maddesinde düzenlenen adil yargılanma hakkı ile bu kapsamda adalete ve mahkemeye erişim hakkı dikkate alınarak adli yardım talebi yerinde görüldüğünden, HMK’nin 334 ve devamı maddeleri gereğince adli yardım talebinin kabulüne, davalı tarafın nisbi temyiz harç ve giderlerinden geçici olarak muaf tutulmasına karar verilerek işin esasının incelenmesine geçildi.
Davacı vekili, müvekkilinin dava konusu 119 ada 4 parsel sayılı taşınmazda paydaş malik olduğunu, taşınmaz üzerindeki bir kısım bağ ve ağaçların müvekkilince yetiştirildiğini belirterek muhdesatların müvekkiline ait olduğunun tespitini talep etmiştir.
Davalılardan …, …, …, …, … davanın reddini savunmuş, diğer davalılar davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, davanın kabulü ile …öyü 119 ada 4 parsel sayılı taşınmaz üzerindeki muhdesatların davacı tarafından meydana getirildiğinin ve davacıya ait olduğunun tespitine karar verilmesi üzerine; hüküm, bir kısım davalılar …, …, …, … tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, muhdesatın tespiti isteğine ilişkindir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına ve ilâmda belirlenip dayanılan gerektirici sebeplere göre, bir kısım davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Dosyanın incelenmesinde, davaya konu edilen 119 ada 4 parsel sayılı taşınmaz 11.04.2014 tarihinde ifraz edilmekle 14 ve 15 parsel numaralarını aldığı ve 25.12.2015 tarihli fen bilirkişi raporu ekinde bulunan krokiye göre davaya konu edilen bölümün 119 ada 15 parsel sayılı taşınmaz içrisinde kaldığının belirlendiği anlaşılmaktadır. Buna göre, taşınmazın eski parsel numarasına yönelik olarak infaza elverişli olmayacak şekilde hüküm kurulması doğru değildir. Ne var ki, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden HMUK’un 438/7. maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte açıklanan sebeple bir kısım davalılar …, …, … ve …’ın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile hüküm fıkrasının 1. bendinde “davanın kabulüne,” kısmından sonraki bölümün çıkartılarak yerine “… Köyü 119 ada 15 parsel sayılı taşınmaz üzerindeki muhdesatların davacıya ait olduğunun tespitine, 25.12.2015 tarihli fen bilirkişi raporunun kararın eki sayılmasına” ibaresinin yazılmasına, hükmün 6100 sayılı HMK’nin Geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK’un 438/7. fıkrası gereğince düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, davalıların sair temyiz itirazlarının 1. bentte gösterilen nedenlerle reddine, taraflarca HUMK’un 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harçların istek halinde temyiz eden davalılar …, … ve …’a ayrı ayrı iadesine, 10.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.