YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2951
KARAR NO : 2015/8133
KARAR TARİHİ : 09.04.2015
Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı
… ile …. aralarındaki katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Asliye Hukuk Mahkemesi’nden verilen 04.10.2013 gün ve 182/435 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller Mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddi ile Usul ve Kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, taraflarca HUMK’nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK’nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve aşağıda dökümü yazılı 328,45 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 972,17 TL’nin temyiz eden davalıdan alınmasına, 09.04.2015 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Dava tarafların resmen evli karı/koca oldukları dönemde, davalının işlettiği pansiyonda dokuz yıl ona gece/gündüz yardım ettiğini herhangi bir ücret almadığını ileri sürerek, bu çalışmaları karşılığı 30.000 TL maddi tazminat talep etmiştir. Dava boşanma davasıyla birlikte açılmış, bu davadan ayırma kararı verilip, bağımsız dava olarak yürütülmüştür.
Mahkemece, davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılmış, davacı yararına 19.040 TL maddi tazminat için davanın kabulüne karar verilmiş; hükmü davalı temyiz etmiştir.
Davacı ile davalı arasında bir hizmet (iş) sözleşmesi mevcut olmadığı gibi böyle bir iddia da söz konusu değildir. Bu nedenle 4787 sayılı İş Kanunu ve İş Hukuku kapsamında bir çalışma olmadığı gibi, 4787 sayılı Kanun’un 4/1-d kapsamında istisna edilen bir hizmet (iş) sözleşmesi ilişkisi de mevcut değildir. Evlilik birliği içinde eşlerin birbirlerinin işine yaptığı yardım niteliğinde işler; kişinin kendisi için değil, aile birliği ve ailenin geçimi için yapıldığından, TBK. m. 77 vd. (eTBK m. 61 vd.) anlamında sebepsiz zenginleşmeden doğan bir borç ilişkisi de yaratmazlar. Bir an için sebepsiz zenginleşme konusu kabul edilse bile; iadenin kapsamında iyiniyet/kötüniyet ögesinin belirlenmesi konusu (TBK.m.79-81) gündeme geleceği ve evlilik devam ettiği süre içinde iade yükümlüsü kötüniyetli sayılmayacağından; çoğu zaman iade edilecek bir şey de kalmayacaktır.
Kanımca, evliliğin devam ettiği süre içinde bir eşin diğer işin yaptığı işlere yaptığı ücretsiz yardım faaliyetleri sonucu elde edilen gelirler ve zenginleşmelerden, yardım eden eşin yararlanması/zararlarının karşılanması ancak TMK’nun 174/1. maddedeki” boşanma bağlı (fer’i) maddi tazminat” hükmüyle sağlanabilir. TMK’nun 174/1. maddesindeki maddi tazminatın niteliğini açıklayan “mevcut veya beklenen menfaatleri boşanma yüzünden…” anlatımı bu kabulü destekler niteliktedir. Ancak bu tazminatın verilmesinin kusur parametresine bağlı olması; zararın karşılanmasında ciddi bir sorun yaratacak niteliktedir.
Açıkladığım sebeplerle, davacının maddi tazminat talebi TMK’nun 174/1. maddesindeki boşanmaya bağlı maddi tazminat niteliğinde kabul edilmelidir. Bu durumda talep TMK’nun 2. kitabında düzenlendiğinden, talebe (davaya) bakma görevi Aile Mahkemesi’nin görevi kapsamındadır. Mahkemece davaya Aile Mahkemesi sıfatıyla bakılmadığı belirtildiğinden; temyiz edilen hükmün işin görev yönünden Aile Mahkemesi sıfatıyla karar bağlanması için bozulmasına, bozma sebebine göre, esasa yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmemesine karar verilmek üzere bozulması gerektiğini düşünüyor, Değerli çoğunluğun onama kararına katılmıyorum.