Yargıtay Kararı 8. Hukuk Dairesi 2015/11279 E. 2015/18437 K. 15.10.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/11279
KARAR NO : 2015/18437
KARAR TARİHİ : 15.10.2015

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İstanbul 1. İcra Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/06/2013
NUMARASI :
DAVACI : F.. A..
DAVALI : A. B. Ecza Deposu ve Veteriner Hizm. San. Tic. A.Ş. vs.
DAVA TÜRÜ : İstihkak

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki davacı alacaklı ve davalılardan üçüncü kişi şirket tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden Daire’ye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR

Davacı alacaklı vekili, haczedilen menkul mallarla ilgili istihkak iddiasında ispat külfetinin davalı 3. şahsa ait olduğunu, davalı 3.kişi şirket ile borçlu şirket arasındaki organik bağın, dosyadaki mübrez belgelerle ispatlandığını, mahcuzların ekonomik değerinin kalmadığını, fakat yargılama giderleri ve ücreti vekalet yönünden incelemenin yapılarak karar verilmesi gerektiğini, davada haklılıklarının ispatlandığını iddia ederek davanın kabulü ile davalı 3. kişi şirketin istihkak iddiasının reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı üçüncü kişi vekili, ispat yükünün davacı tarafta olmasına karşılık davacının davasını ispatlayamadığını, SGK kayıtları ve ticaret sicil kayıtlarının organik bağı ortaya koymadığını, mahcuzların müvekkili şirketin defterlerinde kayıtlı olduğunun da ispatlandığını, davacının dava açılmasına neden olduğunu, ayrıca borçlu şirket hakkında İİK’nun 193/2. maddesi uyarınca iflas kararı alındığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı borçlu şirket davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davalı borçlu şirket ile davalı 3. kişi şirketin ortaklarının aynı olmadığı, mahcuzların 3.kişi şirketin defterlerinde kayıtlı olduğu, defterlerin usulüne uygun tasdik edildikleri, iflasına karar verilen şirketin, eski çalışanlarının bir kısmının işsiz olduğu, bir kısmının başka şirketlerde iş bulup çalıştığı, bir kısmının ise davalı N. Ecza Deposunda işçi olarak çalışmaya başladığı, bu husunun ise iki şirket arasında organik bağ olduğu ispatlamaya yeterli olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm, davacı alacaklı vekili ve davalı 3.kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, alacaklı tarafından İİK’nun 99. maddesi uyarınca, istihkak iddiasının reddi talebiyle açılmıştır.
İİK’nun “Takibin Durması ve Düşmesi” başlıklı 193. maddesinin 1. ve 2.fırkalarında: “İflasın açılması, borçlu aleyhine haciz yoluyla yapılan takiplerle teminat gösterilmesine ilişkin talepleri durdurur. Kararın kesinleşmesi ile bu takipler düşer…” düzenlemesi yer almaktadır.
-//-

Diğer yandan istihkak davasında geçerli haczin bulunması dava şartı olup yargılamanın her aşamasında, Mahkemece kendiliğinden (Re’sen) gözetilmesi gerekir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, takip borçlusu A. B. Ecza Deposu A.Ş. hakkında, Gaziantep Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından 02.03.2011 tarih 2009/… Esas ve 2011/… sayılı Karar ile verilen ve 01.11.2011 tarihinde kesinleşmiş iflas kararı bulunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece, adı geçen borçlu şirket yönünden, İİK’nun 193/2 maddesi uyarınca takibin düştüğü ve hacizlerin kalktığı, dolayısıyla dava konusuz kaldığından, istihkak davası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
2-Bozma neden ve şekline göre davacının diğer temyiz itirazları ile davalı 3.kişinin tüm temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesi gerekli görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle yerel Mahkeme hükmünün İİK’nun 366 ve HUMK’nun 428.maddeleri gereğince BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacının diğer temyiz itirazlarının, davalı 3.kişinin tüm temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve 24,30 TL peşin harcın istek halinde temyiz edenlere ayrı ayrı iadesine 15.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.