YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/3931
KARAR NO : 2015/11644
KARAR TARİHİ : 25.05.2015

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

….. ile …. aralarındaki katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair . Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi’nden verilen 10.10.2013 gün ve 232/208 sayılı hükmün Yargıtay’ca duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş ise de duruşma isteğinin pul yokluğundan reddine karar verilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, mal rejiminin tasfiyesi ile evlilik birliği içerisinde edinilen taşınmaza ilişkin olarak alacağın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının katkısının bulunmadığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, alacağa ilişkin davanın kısmen kabulüne, 35.328,00 TL katkı payı alacağının davalıdan alınmasına karar verilmesi üzerine; hüküm, süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar, 04.04.1991 tarihinde evlenmiş, 14.03.2011 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 13.05.2013 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Eşler arasında başka mal rejimi seçilmediğinden 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (TKM.nin 170. m), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar (TMK.nun 225/2. m) yasal mal rejimi olan edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (TMK.nun 202.m).
Toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu edilen 3438 ada 7 parsel numaralı taşınmaz 07.03.2000 tarihinde satış yolu ile davalı adına tapuya tescil edilmiş, 26.12.2001 tarihinde ise dava dışı üçüncü şahsa satılmıştır.
TMK’nun 235/1 maddesi uyarınca mal rejiminin sona erdiği sırada mevcut olan mallar tasfiye için hesaba katılacağı hususu nazara alınarak mal rejiminin sona ermesinden yaklaşık 10 yılı aşkın bir süre önce satılan taşınmazın tasfiye esnasında mevcut olduğu ya da başka malvarlığının edinilmesinde kullanıldığı davacı tarafça ileri sürülüp kanıtlanamadığına ve ayrıca davacı tarafça 4721 sayılı TMK’nun 229. maddesindeki hususların somut olayda gerçekleştiğide ispatlanamadığma göre Mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi doğru olmamıştır.

SONUÇ: Açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün 6100 sayılı HMK’nun Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK’nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK’nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 601,80 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 25.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.