YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11224
KARAR NO : 2015/13203
KARAR TARİHİ : 15.06.2015
MAHKEMESİ : İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Şikayet
Yukarıda tarih ve numarası yazılı Mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki temyiz eden tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden Daire’ye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
K A R A R
…… Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 08.02.2013 tarih, 2009/397 Esas, 2013/83 Karar sayılı ilamına dayanılarak icra takibi başlatılmıştır. Borçlu vekili, müvekkilinin gayrimenkulüne haciz konulduğunu, gayrimenkulün müvekkilinin haline münasip evi olduğunu, haczinin mümkün olmadığını belirterek haczedilmezlik şikayetinin kabulüne karar verilmesini istemiştir
Mahkemece, borçlunun haline münasip ev alabileceği miktarın mahcuzun değerinden az olduğu gerekçesiyle şikayetin reddine karar verilmiş, hüküm; borçlu vekilince temyiz edilmiştir.
İİK’nun 82/1-12. maddesi gereğince, borçlunun “haline münasip” evi haczedilemez. Bir meskenin borçlunun haline uygun olup olmadığı adı geçenin haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Buradaki “aile” terimi, borçlu ile birlikte aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar.
İcra Mahkemesi’nce, borçlunun sözü edilenlerle birlikte barınması için zorunlu olan haline münasip meskeni temin etmesi için gerekli bedel bilirkişilere tespit ettirildikten sonra, haczedilen yerin kıymeti bundan fazla ise satılmasına karar verilmeli ve satış bedelinden yukarıda nitelikleri belirlenen mesken için gerekli olan miktar borçluya bırakılmalı, kalanı alacaklıya ödenmelidir. Bu kıstasları aşan nitelik ve evsaftaki yerlerle, makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikamet için zorunlu öğeleri içeren bir meskenin dışındaki yerler, maddede öngörülen amaca aykırıdır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; taşınmazın şehir merkezine uzak, ulaşımının dolmuşlarla sağlandığı, sosyo ekonomik yapısı çok zayıf bir mahallede olduğu, rayiç bedelinin zemin kat için 20.000 TL üst kat için 30.000 TL olmak üzere toplam 50.000 TL olacağı, borçlunun ihtiyaçlarını karşılayabilecek meskeni şehrin başka bir semtinde 45.000 TL’ ye alabileceği açıklanmıştır.
Şikayete konu, taşınmaz şehir merkezine uzak, ulaşımı dolmuşlarla sağlanan ve sosyo ekonomik yapısı çok zayıf bir mahallede olup müstakil olarak kullanılan iki ayrı kısımdan oluşmaktadır. Şikayet edenin oturduğu üst bölümün değeri 30.000 TL ve bilirkişinin belirttiği haline münasip evin değerinin ise 45.000 TL olduğu borçlunun oturduğu bölümün değeri haline münasip evin değerinden aşağı olduğu anlaşıldığından şikayetin kabulü yerine reddi yönünde karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Borçlu vekilinin temyiz itirazının kabulü ile Mahkeme kararının yukarıda açıklanan nedenle İİK’nun 366 ve 6100 sayılı HMK’nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK’nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve İİKnun 366/3. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 15/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.