YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/675
KARAR NO : 2023/5362
KARAR TARİHİ : 22.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/757 E., 2022/813 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilerek gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 30.10.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2.İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2013 tarihli kararı ile sanık hakkında atılı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2013 tarihli kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 22.09.2021 tarihli ve 2019/3567 Esas, 2021/17996 Karar sayılı ilamı ile, sair temyiz talepleri reddedilerek, ” Sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan cezalandırılması talebini içeren iddianamede 5237 sayılı TCK.nın 109/2. maddesinin uygulanması talep edildiği halde, CMK.nın 226. maddesi uyarınca sanığa ek savunma hakkı verilmeden TCK’nın 109/3-a maddesi uygulanarak sanığın savunma hakkının kısıtlanması,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma kararı sonrası yapılan yargılamada, İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.11.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık müdafinin temyiz isteği, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın olay tarihinde aralarında duygusal arkadaşlık ilişkisi olan katılanı birlikte düğüne götürdüğü, düğün dönüşünde aralarında çıkan tartışma sonrası, çıkmaz bir sokağa götürüp orada katılanı eline geçirdiği, adli emanette kayıtlı sopa ile darp edip, katılanın evine ya da hastaneye gitmesine engel olmak suretiyle sanığın üzerine atılı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
Olayın intikal şekli ve zamanı, katılanın aşamalardaki beyanları, doktor raporu ve tüm dava dosyası kapsamına ve bozma sonrası yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelik temyiz nedeninin reddine karar verilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.11.2022 tarihli ve 2021/757 Esas, 2022/813 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafinin temyiz sebebinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.06.2023 tarihinde karar verildi.