YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/672
KARAR NO : 2023/4947
KARAR TARİHİ : 19.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2013/633 Esas, 2014/382 Karar
SUÇLAR : Başkasına ait kimlik bilgilerini kullanma, hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10 uncu maddesine göre tebligat, “Tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır.” hükmü gereği, sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükümlerinin sanığın duruşmada bildirdiği adresine tebliğ edilmesi, söz konusu adrese çıkarılacak tebligatın tebliğinin imkansız olması halinde MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21 inci maddesi uyarınca tebliğ edilmesi gerektiği halde, duruşmada bildirdiği adrese tebligat çıkarılmadan doğrudan MERNİS adresine çıkarılan tebligatın usulsüz olduğu ve öğrenme üzerine sanığın yaptığı temyizin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibanyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, öğrenme üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 03.05.2013 tarihli iddianamesiyle sanığın gece vakti hırsızlığa teşebbüs ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçlarından cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.05.2014 tarihli kararıyla sanığın başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan 10 ay; gece vakti hırsızlığa teşebbüs suçundan 5 ay 25 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına, cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi somut bir nedene dayanmamaktadır.

III. GEREKÇE
1. Sanığın yargılama konusu olup eylemine uyan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 141 inci ve 143 üncü maddeleri ile aynı Kanun’un 268 nci maddesi delaletiyle 267 nci maddesi uyarınca belirlenecek cezalarının türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin 22.05.2014 tarihli mahkûmiyet kararı olduğu ve bu tarihten temyiz incelemesi tarihine kadar 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.05.2014 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19.06.2023 tarihinde karar verildi.