YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/620
KARAR NO : 2023/5477
KARAR TARİHİ : 03.07.2023
B O Z M A Ü Z E R İ N E
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
Sanıklar hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 14.01.2015 tarihli iddianamesi ile sanıklar hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Adana 23.Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.05.2015 tarihli kararı ile sanıklar hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
3. Adana 23.Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.05.2015 tarihli kararının katılan vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 12.06.2019 tarihli ve 2018/3813 Esas, 2019/8192 Karar sayılı kararı ile “Sanıkların tehdit suçundan beraat ettikleride dikkate alınarak mahallinde teknik bilirkişiler eşliğinde keşif yapılıp sonucuna göre eylemlerin sabit olması halinde hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5841 sayılı Kanunun 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca sanıklar hakkında katılanın taşınmazına tecavüz suçunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 73. maddesi gereğince şikayete bağlı olması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253 ve 254 üncü maddeleri gereğince taraflar arasında uzlaşma girişiminde bulunulup sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,…” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Adana 23.Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.05.2022 tarihli kararı ile sanıklar hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi, 52 nci maddesinin ikinci fıkrası ve 51 inci maddesi uyarınca 5 ay hapis cezası ve 80,00 TL adli para cezası cezalandırılmalarına, cezaların ertelenmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanıkların temyiz istemi avukat tutamadıkları için yeteri kadar kendilerini savunamadıklarına, savunma haklarının kısıtlandığına, eksik araştırmayla karar verildiğine, tanıkların yanlı beyanda bulunduklarına, kimseyi tehdit etmediklerine, eksik araştırmayla usul ve yasaya aykırı karar verildiğine vesaireye ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanıkların katılana ait 666 numaralı parselin bir kısmına müdahale ederek katılanın yararlanmasına engel oldukları ve katılanın taşınmazını çitle çevirmek istediğinde tehdit ederek engel oldukları iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Sanıkların suç tarihinde bir hakka dayanmadan katılanın taşınmazının bir kısmına müdahalede bulunarak işgal ettikleri tüm dava dosyası kapsamında elde edilen delillerden anlaşıldığından ilk derece mahkemesince verilen kararlarda hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanıkların yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana 23.Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.05.2022 tarihli kararında sanıklar tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanıkların temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.07.2023 tarihinde karar verildi.