Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2023/4223 E. 2023/9141 K. 27.11.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/4223
KARAR NO : 2023/9141
KARAR TARİHİ : 27.11.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/1113 E., 2023/1324 K.
SUÇLAR : 5464 sayılı kanuna aykırılık, Tefecilik
HÜKÜMLER : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması

İlk Derece Mahkemesince sanık … hakkında Tefecilik suçundan verilen beş yıldan az hapis cezasının Bölge Adliye Mahkemesince arttırılmadığı dikkate alındığında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi uyarınca hükmün temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
İlk Derece Mahkemesince sanıklar … ile … hakkında 5464 sayılı Yasaya aykırılık suçundan verilen hükümlere yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararların; 5271 sayılı Kanun uyarınca temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanıklar hakkında, Fethiye Cumhuriyet Başsavcılığının 13.05.2014 tarihli iddianamesiyle, Tefecilik ve Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçlarından, 10.02.2020 tarihli iddianamesi ile 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan cezalandırılmaları istemiyle dava açılmıştır.

2. Fethiye 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 02.03.2021 tarihli kararıyla, tefecilik suçundan sanıklar … ve … hakkında 2 yıl 6 ay hapis ve 6.160 TL adli para cezası, Vergi Usûl Kanunu’na muhalefet suçundan 2 kez 2 yıl 13 ay 15 gün hapis, 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan 2 yıl 6 ay hapis ve 6.160 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10.Ceza Dairesinin 15.06.2023 tarihli kararıyla, sanıklar hakkında tefecilik ve Vergi Usûl Kanunu’na muhalefet suçlarından istinaf başvurularının esastan reddine, 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan İlk Derece Mahkemesince verilen mahkûmiyet hükümlerinin kaldırılmasına ve bu eylem yönünden kamu davasının reddine karar verilmiştir.
4. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığının 31.08.2023 tarihli itirazı üzerine İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10.Ceza Dairesinin 28.09.2023 tarihli kararıyla sanıklar … ve … hakkında Vergi Usûl Kanunu’na muhalefet suçundan istinaf isteminin esastan reddi kararı kaldırılarak bozulmasına, sanık … hakkında tefecilik suçundan istinaf isteminin esastan reddi kararı kaldırılarak bozulmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan … Hazinesi vekilinin temyiz istemi; eksik inceleme ile karar verildiği, sanıkların 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçunun sübut bulduğu ve cezalandırılmaları gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Temyizin kapsamına göre; dava konusu olay, kuyumculuk faaliyetinde bulunan sanıkların 2010 ve 2011 yılları içerisinde gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenlemek suretiyle 5464 sayılı Kanunun 36 ncı maddesini ihlal ettikleri iddiasına ilişkindir.
2. Vergi Tekniği Raporu, suç duyurusu raporu, 06.01.2015 tarihli bilirkişi raporu dosyadadır.

IV. GEREKÇE
A. Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan hüküm yönünden;
İlk Derece Mahkemesince hükmolunan cezanın tür ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince cezanın arttırılmaması nazara alınarak 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendinde yer verilen; ”İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının” temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, aynı maddenin üçüncü fıkrası kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, sanık müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği belirlenmiştir.
B. Sanıklar … ve … hakkında 5464 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan kurulan hükümler yönünden;
1. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2021/8-239 Esas 2022/325 Karar sayılı kararında ” Türk Ceza Kanunu’nun 241 inci maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen “Tefecilik” suçunun 5464 sayılı Kanun’un 36 ncı maddesinin birinci fıkrasında hüküm altına alınan “Sahte belge düzenlenmesi” suçunu bünyesine aldığı ve bu suçu tükettiği, “Sahte belge düzenlenmesi” suçunun “Tefecilik” suçunun unsuru olduğu ve sanığın eyleminin bir bütün hâlinde Türk Ceza Kanunu’nun 241 inci maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen “Tefecilik” suçunu oluşturduğu kabul edilmelidir.” şeklindeki içtihatı dikkate alındığında sanıkların eylemlerinin zincirleme tefecilik suçunu oluşturmasına karşın ayrıca 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu uyarınca ceza verilemeyeceği anlaşılmakla; Mahkemece verilen kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen hukuka uygun delillere ve gerekçeye, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılması suretiyle yeniden kurduğu hükümde, oluşan inanç ve takdiri ile uygulamasına göre, fiilin uyduğu suç ve kanun maddelerinin doğru olarak belirlendiği gibi mutlak hukuka aykırılık hallerinin de bulunmadığı anlaşıldığından; katılan … vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
A. Sanık … hakkında tefecilik suçundan kurulan hüküm yönünden;
Gerekçe bölümünde (A) bendinde açıklanan nedenle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 15.06.2023 tarihli kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteğinin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Sanıklar … ve … hakkında 5464 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan kurulan hükümler yönünden;
Gerekçe bölümünde (B) bendinde açıklanan nedenlerlezmir Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 15.06.2023 tarihli kararında öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan inceleme neticesinde hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Fethiye 1. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 10.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.11.2023 tarihinde karar verildi.