YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/411
KARAR NO : 2023/5378
KARAR TARİHİ : 22.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/1084 E., 2022/1233 K.
SUÇ : Hakkı Olmayan Yere Tecavüz
HÜKÜMLER :Beraat

Sanıklar hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; temyiz edilebilir oldukları, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığının 29.08.2014 tarihli iddianamesi sanıkların köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Sanık hakkında Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 06.01.2015 tarihli kararıyla sanık …’nin 3.000,00 TL ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanık …’nin beraatına karar verilmiştir
3. Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 06.01.2015 tarihli kararının şikayetçi hazine vekili ve sanık … tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 17.06.2020 tarihli kararıyla “…şikayetçi bakanlığın duruşmalara katılımının sağlanması ve dava konusu yerle ilgili bilirkişi raporu aldırılması …”gerektiğinden bahisle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma üzerine, Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.09.2022 tarihli kararıyla sanıklar hakkında ayrı ayrı beraat kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteği, sanıklar hakkında mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine yöneliktir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanıkların Şahinkaya Köyü sınırları içinde bulunan 113 ada 607 parsel sayılı yeri ekmek ve sürmek suretiyle tecavüz ettikleri iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Sanıkların yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. Sanık … açısından 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlem olan mahkumiyet tarihinden, temyiz incelemesi tarihine kadar, 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.
3. Sanık … açısından 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlem olan ilk savunmasının alındığı 15.09.2014 tarihinden, temyiz incelemesi tarihine kadar, 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.09.2022 tarihli kararına yönelik katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanıklar hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.06.2023 tarihinde karar verildi.