YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/3895
KARAR NO : 2023/9576
KARAR TARİHİ : 05.12.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/19 E., 2023/270 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kozan Cumhuriyet Başsavcılığının, 16.11.2012 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kasten yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından cezalandırılması talebi ile dava açılmıştır.
2. Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.09.2013 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılmasına ve hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
3. Sanığın denetim süresi içerisinde yeniden suç işlemesi üzerine yapılan yargılamada, Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.01.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin aynen açıklanmasına ve sanığın atılı suçlardan cezalandırılmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 07.12.2022 tarihli kararı ile sanığın eyleminin kül halinde cebir ve hile uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu gözetilerek bu suçtan hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde eylemin bölünerek kasten yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
5. Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.06.2023 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği,
1. Suçun zamanaşımına uğradığına,
2. Suç işleme kastı bulunmadığına,
3. Dosyada yeterli delil mevcut olmadığına,
4. Şüpheden sanığın yararlanması gerektiğine,
Ve somut bir nedene dayanmayan diğer temyiz itirazlarına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; sanığın aracından hırsızlanan paradan ve bisikletinin çalınmasından sorumlu olduğunu düşündüğü mağduru inceleme dışı diğer sanıklarla birlikte cebir ve hile ile alıkoyduğu ve darp ettiği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre, aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi gereği 15 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü belirlenmekle; bu sürenin henüz gerçekleşmediği anlaşıldığından, sanığın bu yöndeki temyiz itirazı reddedilmiştir.
2. Sanık hakkında hüküm kurulduğu sırada, ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkın gözetilmesi esnasında, uygulama maddesinin 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 326 ncı maddesinin son fıkrası olarak gösterilmesi gerekirken, yazılı şekilde uygulama yeri bulunmayan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 283 üncü maddesinin birinci fıkrası olarak gösterilmesi suretiyle aynı Kanun’un 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına aykırı davranılması hukuka aykırılık bulunmuş ancak bu durumun Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
3. Mahkemece, sanık hakkında hüküm kurulurken, Yargıtay bozma kararından önce sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezası, kasten yaralama suçundan 2.000,00 TL adli para cezası olmak üzere toplamda 1 yıl 8 ay hapis cezası ve 2.000,00TL adli para cezası ile cezalandırıldığı gözetilerek, kazanılmış hakkın bu cezaların toplam miktarı üzerinden değerlendirilip, infazına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkemenin önceki hükmünün göz önüne alındığı da belirtilerek, sanığın 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle eksik ceza tayini hukuka aykırı bulunmakla, bu hususun Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
4. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın sübuta ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (2) ve (3) numaralı bentlerinde açıklanan nedenlerle Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 15.06.2023 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği düzeltilmesi mümkün görülmekle, hükmün beşinci fıkrasına ”…kazanılmış hakkın bulunduğu anlaşıldığından…” ibaresinden sonra gelmek üzere ”…1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca…” ibaresinin yazılması suretiyle ve yine aynı fıkrada yer alan “…1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına…” ibaresi çıkartılarak yerine ”…1 yıl 8 ay hapis cezası ve 2.000,00 TL adli para cezası üzerinden infazına…” ibaresinin yazılması suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.12.2023 tarihinde karar verildi.