YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/3237
KARAR NO : 2023/8678
KARAR TARİHİ : 08.11.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/789 E., 2023/679 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzelterek onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usûl hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1 Selçuk Cumhuriyet Başsavcılığının 30.04.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılması talebi ile dava açılmıştır.
2. Selçuk Asliye Ceza Mahkemesinin 09.01.2015 tarihli kararı ile, sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
3. İlgili kararın sanık müdafisi tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 30.03.2022 tarihli kararı ile, suç vasfı yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozmaya uyularak; Selçuk Asliye Ceza Mahkemesinin 18.05.2023 tarihli kararı ile, sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 3 yıl 18 ay hapis cezası ile sınırlandırılarak cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafii temyiz isteminde; somut delil bulunmadığına, şüpheden sanık yararlanır ilkesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerektiğine ilşkindir.
III. OLAYLAR VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın zihinsel engelli olan mağdur çocuğu para vermek suretiyle kale içi bölgesinde ıssız bir yere götürerek hürriyetinden yoksun kıldığı iddiasına ilişkindir.
2. Psikolog bilirkişi beyanında; mağdurenin ağır derece zihinsel engelli olduğunu, bu nedenle olayı kurgulayacak ve ifade edebilecek fiziksel ve zihinsel yeteneğe sahip olmadığını beyan etmiştir.
3. Sanık, mağdureye nereye gidiyorsun demesi üzerine mağdurenin anneme gidiyorum dediğini ancak peşinden kendisinin geldiğini, suçlamayı kabul etmediğini savunmuştur
4. İzmir 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 10.06.2010 tarihli ve 2008/134 Esas, 2010/273 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında cinsel istismar suçundan mahkumiyetine karar verilmiş, verilen karar Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 13.02.2014 tarih 2012/4808 Esas, 2014/1623 Karar sayılı kararı ile onanarak kesinleşmiştir.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve Kanun’a uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
Sanık hakkında kurulan hükümde 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 326 ncı maddenin son fıkrası uyarınca kazanılmış hak nedeniyle cezasının 3 yıl 18 ay hapis cezası üzerinden infaz olunacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, ” 3 yıl 18 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” denilerek hükmolunması dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle 18.05.2023 tarihli kararına yönelik sanık müdafinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında sonuç cezanın belirlendiği bölüm çıkarılarak yerine “bozma öncesi aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek, sanığın cezasının 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca 3 yıl 18 ay hapis cezası üzerinden infazına” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.11.2023 tarihinde karar verildi.