YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/3193
KARAR NO : 2023/8622
KARAR TARİHİ : 08.11.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/1160 E., 2023/621 K.
SUÇ : Cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzelterek Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Van Cumhuriyet Başsavcılığının 10.02.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Van 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 24.03.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 02.06.2022 tarihli kararı ile ” sanığın eylemlerinin kül halinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 109 uncu maddesinin üçüncü fıkrası, (a) bendinde yer alan cebir uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, kasten yaralama eyleminin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsuru olduğu ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği, 5237 sayılı Kanunun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 109 uncu maddesinin ikinci, üçüncü fıkrası (a) bendi gereğince hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde eylemin bölünerek yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması, sanığın eylemlerinin kül halinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 109 uncu maddesinin ücüncü fıkrası (a) bendinde yer alan cebir uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, kasten yaralama eyleminin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsuru olduğu ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği, 5237 sayılı Kanunun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 109 uncu maddesinin ikinci, üçüncü fıkrası, (a) bendi gereğince hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde eylemin bölünerek yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulması,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Van 4.Asliye Ceza Mahkemesinin 21.03.2023 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz istemi; atılı suçun sabit olmadığına, zamanaşımına uğradığına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanık ile katılan arasında çıkan tartışma neticesi sanığın katılanı ele geçirilemeyen sopa ile darp ettikten sonra katılanın evine gittikleri, katılan ile birlikte eve girdikleri ve sanığın katılana ait evin anahtarını alarak katılanı eve kilitleyip evden ayrıldığı iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın olayın sıcağı sıcağına verdiği kolluk ifadesi, mağdurenin aşamalardaki beyanları, bu anlatımları destekleyen adli rapor ile dava dosyası kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın atılı suçu gerçekleştirdiklerine yönelik Mahkemenin suçun sübutu ve kabulünde isabetsizlik görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanıklar tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasıflarının ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin suçun sabit olmadığına, zamanaşımına uğradığına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelik temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
3. Bozma sonrası sanık hakkında hüküm kurulurken 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca kazanılmış hak nedeniyle sanığın cezasının 2 yıl hapis cezası üzerinden infaz olunacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, sanığın 2 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmesi hukuka aykırı ise de 1412 sayılı Kanun’un 322 nci maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (3) numaralı paragrafında açıklanan nedenle Van 4.Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.03.2023 tarihli kararına yönelik sanık müdafinin temyiz isteği bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün kazanılmış hakka ilişkin
5. bendinde yer alan “…5271 sayılı CMK’nın 283. Maddesi gereğince ceza miktarının evvelki mahkumiyeti geçemeyeceği anlaşılmakla sanığın neticeten 2 YIL HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA, ” ibarelerinin çıkarılarak yerine “1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sanığın cezasının 2 YIL HAPİS CEZASI ÜZERİNDEN İNFAZINA,” ibarelerinin yazılması suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.11.2023 tarihinde karar verildi.