YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/307
KARAR NO : 2023/2469
KARAR TARİHİ : 25.04.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 02.08.2013 tarihli iddianamesi ile 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 35 inci maddesi ve 53 üncü maddesi uyarınca sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçundan dava açılmıştır.
2. Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.03.2014 tarihli ve 2013/920 Esas, 2014/188 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 35 nci maddesinin ikinci fıkrası, 62 nci maddesi, 51 inci maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları uyarınca 6 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve erteleme hükümleri uygulanmasına karar verilmiştir.
3. Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.03.2014 tarihli ve 2013/920 Esas, 2014/188 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 14.10.2021 tarihli kararı ile sair temyiz itirazların reddi ile erteleme hükümlerinin uygulanmasından önce lehe olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilip verilmeyeceğinin tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2022 tarihli ve 2021/1354 Esas, 2022/95 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 35 nci maddesinin ikinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları, 51 inci maddesinin birinci ve üçüncü fıkrası uyarınca 6 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve erteleme hükümleri uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği; somut olayın oluşuna, dosya kapsamına, usule, yasaya ve hukuka aykırı karar verildiği ve benzerine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, olay günü saat 22.00 sıralarında yolda yürüyen katılan yanına yanaşan araçtan inen sanığın araca binmesini işaret ettiği, geri adım atması üzerine kolundan tutarak araca bindirmeye çalıştığı, alkolün etkisiyle başarılı olamadığı olayda, sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. 25.03.2013 tarihli olay yeri kamerası CD inceleme tutanağında, olay günü 22.21 sıralarında petrol ofisi önünde bir aracın yol kenarında farları açık durduğu, aracın arkasında bir şahsın beklediği, ters istikamete doğru gitmeye çalıştığı, aracın olay yerinden ayrıldığı, hava karanlık olması nedeniyle olayın oluş şekli, şahısların eşgali ve araç plakası anlaşılmadığı belirtilmiştir.
3. 20.03.2013 tarihli teşhis tutanağı ile katılanın sanığı emniyette teşhis ettiği anlaşılmıştır.
4. Sanık için saat 23.42 de alınan adli muayene raporunda, 2.28 promil alkollü olduğu, katılan için alınan raporda ise darp izi olmadığı tespit edilmiştir.
5. Tanık M.C., olay günü birlikte alkol aldıktan sonra sanığın kullandığı araçla yol alırken sanığın aracı sağa çekip araçtan inerek … doğru gittiğini, 7-8 saniye sonra ise tekrar araca bindiğini beyan etmiştir.
6. Sanık, olay günü alkollü olduğunu, hatırlamadığını beyan etmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Olay ve olgularda belirtilen hususlar ile olay günü yüksek miktarda alkollü olan sanığın katılanın yanına yaklaşarak araca binmesini istediği, katılanın kolundan tutmaya çalıştığı, ancak alkol etkisiyle başarılı olamadığı olayda, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir.
2. Ankara 19.Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2022 tarihli ve 2021/1354 Esas, 2022/95 Karar sayılı kararında, erteleme hükümleri uygulanmasına karar verilmesi halinde 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinde düzenlenen hak yoksunluğu hükümleri uygulanmasına karar verilemeyeceği gözetilmeksizin kısa kararın 4 üncü paragrafında hak yoksunluğu hükümleri uygulanmasına karar verilirken, 9 uncu paragrafında hak yoksunluğu hükümlerinin uygulanmamasına karar verilerek uygulamada çelişkiye neden olunması isabetli bulunmamış ise de bu hususun 5271 sayılı Kanun’un 322 nci maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numaralı bentte açıklanan nedenle Ankara 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2022 tarihli ve 2021/1354 Esas, 2022/95 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiin temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün 4 üncü paragrafında bulunan ”Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2015/85 Karar sayılı kararıyla iptal edilen hususlar gözetilerek TCK’nın 53’üncü maddesinin 1’inci, 2’nci ve 3’üncü fıkralarının sanık hakkında uygulanmasına,” ibaresinin çıkarılması suretiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.04.2023 tarihinde karar verildi.