YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2987
KARAR NO : 2023/8945
KARAR TARİHİ : 22.11.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/329 E., 2023/440 K.
SUÇ : Cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında, Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 22.10.2012 tarihli iddianamesiyle, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Bursa 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.09.2014 tarihli kararıyla, sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mağdur …’a karşı eyleminden dolayı 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına; mağdur …’a karşı eyleminden dolayı da 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Bursa 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.09.2014 tarihli kararının, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 03.03.2022 tarihli kararıyla, sanığın eyleminin hile kullanılmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 43 üncü maddesinin ikinci fıkrasının uygulanması suretiyle tek hüküm kurulması gerektiği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanık hakkında hile kullanmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; somut bir sebebe dayanmamaktadır.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın olay tarihinde mağdure …’a “seni kızına götüreceğiz” demesi üzerine mağdurenin inanarak sanığın aracına dört yaşındaki oğlu mağdur … ile birlikte bindiği ve dört gün boyunca sanık tarafından evinde alıkonulduğu iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
Sanık hakkında temel cezanın 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası uyarınca belirlendiğinin anlaşılması karşısında, hüküm fıkrasında “109/2-b” maddesi şeklinde yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak görülmüştür.
1. Dosya kapsamında yer alan, 01.09.2012 tarihli yakalama, üst yoklama ve muhafaza altına alma tutanağı, 31.08.2012 tarihli eşkal teşhis raporu, 01.09.2012 tarihli muhafaza altına alma tutanağı, 31.08.2012 tarihli tutanak ve canlı teşhis tutanağı birlikte değerlendirildiğinde, sanığın, mağdure …’u kandırarak kızına götüreceğini söyleyerek dört gün boyunca diğer mağdur … ile birlikte alıkoyduğu, mağdurenin kayıp olduğuna ilişkin kolluğa yapılan ihbar üzerine sanığın yakalandığı böylece üzerine atılı suçu işlediği tespit olunmuştur.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen ve bir sebebe dayanmayan temyiz sebebi reddedilmiştir.
3. Bursa 11. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.06.2023 tarihli ve 2022/329 Esas, 2023/440 Karar sayılı kararında, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen, sanık hakkında bozmadan önce verilen 16.09.2014 tarihli kararda 10 ay ve 1 yıl 8 ay hapis cezalarına mahkum edilip bu kararın sanık müdafii tarafından temyiz edildiği, bozma sonrası verilen mahkûmiyet hükmünde (cezaların toplamından fazla olarak) 4 yıl 2 ay hapis cezasına hükmedilmek suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 326 ncı maddesinin son fıkrasında yer alan kazanılmış hak kuralının ihlal edilmesi dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Bursa 11. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.06.2023 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında sonuç cezanın belirlendiği bölümden sonra; “bozma öncesi aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı açısından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle sanık hakkındaki infazın 2 yıl 6 ay hapis cezası üzerinden yapılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.11.2023 tarihinde karar verildi.