YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2927
KARAR NO : 2023/9371
KARAR TARİHİ : 29.11.2023
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/2141 E., 2018/2216 K.
SUÇLAR : Cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun
Kılma, Hakaret, Sarkıntılık Yapmak Suretiyle Çocuğun Cinsel İstismarı
HÜKÜMLER: İstinaf başvurusunun esastan reddi, karar verilmesine yer olmadığına, mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İncelenmeksizin iade, temyiz isteminin reddi, temyiz isteminin esastan reddi
1. İlk Derece Mahkemesince hükmolunan cezaların tür ve miktarları ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararları nazara alınarak 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme karşısında, sanık hakkında, ilk derece mahkemesince sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan verilen 2 yıl 6 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair karara yönelik istinaf incelemesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen esastan red kararının temyiz incelemesine tabi olmadığı,
2. İlk Derece Mahkemesince kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve hakaret suçlarından verilen hükümlere yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararların ise, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2018 gün 2016/11-38 Esas 2018/113 karar sayılı ilamı doğrultusunda Bölge Adliye Mahkemelerince ilk derece mahkemeleri tarafından verilen mahkumiyet hükümleri kaldırılarak ”beraat”, ”düşme”, ”ret”, ”ceza verilmesine yer olmadığına” gibi kararların temel hak ve özgürlüklerinden biri olan hak arama özgürlüğüne etki edecek kararlar kapsamında değerlendirildiğinden ve her ne kadar sanık müdafinin istinaf isteminin süreden reddine karar verilmiş ise de; Bölge Adliye Mahkemesi tarafından, sanık hakkında ilk derece mahkemesince verilen cezanın arttırılmasına karar verildiğinden, tebliğnamede belirtilen düşüncenin aksine, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri gereği temyiz edilebilir olduğu, temyiz istemlerinin süresinde olduğu, temyiz edenlerin temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, ancak katılan mağdur vekilinin, tevdi kararına rağmen sunmuş olduğu temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verilmediği hususları yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nın, 29/05/2017 tarihli iddianamesi ile sanığın, çocuğa karşı, cinsel amaçla, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, hakaret, sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçlarından cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesinin, 2017/340 (E) ve 2017/381 (K) Karar sayılı kararı ile sanığın, hakaret, suçundan 2 ay 15 gün, sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan 2 yıl 6 ay, çocuğa karşı, cinsel amaçla, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ise, etkin pişmanlık hükümleri de uygulanmak suretiyle 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. İlgili kararın sanık müdafii, katılan mağdur vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesi’nin 14.12.2018 tarihli, 2018/2141 E- 2018/2216 Karar sayılı kararı ile sanığın, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun kabulü ile, ” Sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmayacağı” gerekçesi ile sanığın atılı suçtan 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine, hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun ise, “Hakaret suçunun, sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçunun unsuru olması” nedeni ile atılı suç yönünden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
3. Kararın temyizi üzerine, Dairemizin 21.12.2022 tarihli kararı ile, katılan vekiline “gerekçeli kararın tebliğinden itibaren Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 291 inci maddesinde belirtilen 15 günlük yasal sürede ‘gerekçeli temyiz dilekçesinin’ sunulması, aksi takdirde temyiz isteminin reddolunacağı” ihtarını içeren gerekçeli karar tebliğinin yapılması, süresi içerisinde katılan vekilinin hükmü gerekçeli olarak temyiz etmesi halinde temyiz dilekçesi ve buna ilişkin düzenlenecek olan ek tebliğname ile birlikte, dosyanın yeniden dairemize tevzi edilmesi için tevdi kararı verilmiş ancak yapılan tebligata rağmen katılan vekili tarafından sunulan 25.01.2023 tarihli temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi yer almadığından, ek tebliğname düzenlenmeksizin, dosya incelenmek üzere dairemize gönderilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz sebepleri
1. Sanığın üzerine atılı suçların bir arada işlenmesinin hukuken mümkün olmadığına,
2. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsurları oluşmamasına rağmen sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesinin hukuka aykırı olduğuna,
3. Aksi kanaat halinde ise atılı suçun cinsel amaçla işlenmediğine ve sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğine
İlişkindir
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, “seni eve bırakabilirim” diyerek mağduru arabasına alan sanığın, arabada mağdurun vücuduna dokunarak cinsel istismarda bulunduğu, akabinde mağdur araçtan inmek isteyince de tokat atmak suretiyle gitmesini engellediği iddialarına ilişkindir.
2. Mağdurun beyanları doğrultusunda MOBESE kameralar incelendiğinde, sanığın aracının tespit edildiğine ve mağdurun sanığı teşhis ettiğine dair tutanaklar dosyada mevcuttur.
IV.GEREKÇE
A.Sanık müdafinin temyiz talepleri yönünden;
1. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna ilişkin temyiz talepleri yönünden;
Dosyadaki olgular itibari ile, olay tarihinde 15 yaşını bitirip 18 yaşını bitirmediği anlaşılan katılan mağdur …’ün yolda yalnız yürümekte olduğunu gören sanığın evine götürme bahanesiyle, mağduru aracına aldığı, araç içerisinde sanığın “çok öğrenci götürdüğünü, araca binenlerden bazılarının muhasebe gibi şeyler okuduklarını” söyleyip “ben bunu söyleyen adamı domaltıp sinkaf ederim” şeklindeki söylemi üzerine mağdurun çekinerek korktuğu, daha sonra sanığın başka istikamete yönelmesi üzerine, mağdurun sanığı uyararak evinin o tarafta olmadığını söylediği, sanığın ise “biraz sohbet etmek istediğini” belirterek aracı Gölbaşı Mogan gölü otoparkına çekip durduğu, mağdura “sana 100.TL versem seninle burada cinsel birşeyler yapsak, seni burada s… (sinkaf) etsem kesinlikle yanlış birşey olmaz.” diyerek elini mağdurun bedenine doğru uzattığı, mağdurun sanığın elini geri çevirdiği, sanığın eli ile mağdurun bacağına dokunduğu, arabadan inme düşüncesi içerisinde olan mağdurun panik yaşadığı, daha sonra sanığın elini mağdurun kalçasına doğru uzatıp dokunduğu, mağdurun sanığın elini iteklediği, ve mağdura gözlüğünü çıkart diye bağırıp elini mağdurun göğsüne doğru uzattığı, daha sonra araçtan inmek isteyen mağdura tokat attığı ancak mağdurun bir anda arabadan inerek uzaklaştığı, bu şekilde sanığın, eve bırakma hilesi ile kandırmak suretiyle aracına aldığı mağdurun, araçtan inmesine izin vermeyerek hürriyetini kısıtladığı anlaşılmakla, Bölge Adliye Mahkemesinin, kararında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
1. Katılan mağdur vekilinin temyiz talebi yönünden
Ön inceleme bölümünde açıklanan nedenle, katılan mağdur vekilinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
2. Sarkıntılık yapmak suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçu yönünden
Ön inceleme bölümünde açıklandığı üzere, incelemeye konu suçun, 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin üçüncü fıkrası kapsamında da bulunmadığı dikkate alınarak, sanık müdafinin temyiz isteminin, aynı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
3. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu yönünden;
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesi’nin 15.10.2020 tarihli, 2019/2276 E- 2020/1500 Karar sayılı kararında katılan bakanlık vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden, 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.11.2023 tarihinde karar verildi.