YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2891
KARAR NO : 2023/8575
KARAR TARİHİ : 07.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/695 E., 2022/348 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Fethiye Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 25.07.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2.Fethiye 4. Asliye Ceza Mahkemesiinin 09.10.2013 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir.
3.Fethiye 4. Asliye Ceza Mahkemesiinin 09.10.2013 tarihli kararının sanık müdafii ve katılan tarafından temyizi üzerine Yargıtay (8). Ceza Dairesinin 08.06.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’ un 109 uncu maddesinin beşinci fıkrasının uygulanması gerektiği gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
4.Bozma sonrası Fethiye 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.03.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 2 yıl 6 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği; olayın ani bir şekilde meydana geldiğine, sanığın pişmanlık duyduğuna, sanığın eylemini cinsel amaçla gerçekleştirdiğine dair delil bulunmadığına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, re’sen belirlenecek nedenlerle kararın bozulması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanık …’ in hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bulunan diğer sanık …’ ın sevk ve idaresindeki araçla mağdurenin işyerinin önüne geldikleri, sanık …’ in araçtan inip mağdurenin yanına gittiği ve mağdureyi kucaklayarak araca bindirmeye çalıştığı, mağdurenin bağırarak yardım istemesi, aracın bulunduğu yere çevredekilerin gelmesi üzerine eylemlerini tamamlayamadan kaçtıkları, sanığın bu suretle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna teşebbüste bulunduğu iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1.Dosya kapsamı, katılanın aşamalardaki anlatımları, olayın kolluğa intikal şekli, adli rapor, CD çözüm tutanağı, sanık savunmaları, Yargıtay bozma ilamı ve tüm dosyadaki deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın, davaya konu eylemi gerçekleştirdiğine ilişkin ilk derece mahkemesinin kabulünde isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafinin, olayın ani bir şekilde meydana geldiğine, sanığın pişmanlık duyduğuna, sanığın eylemini cinsel amaçla gerçekleştirdiğine dair delil bulunmadığına yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
2.Mahkemesince gerekçesi gösterilmek suretiyle lehe hükümlerin uygulanmadığı anlaşılmakla, hükümde bu hususta hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Fethiye 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.03.2022 tarihli ve 2021/695 Esas, 2022/348 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.11.2023 tarihinde karar verildi.