YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2811
KARAR NO : 2023/8225
KARAR TARİHİ : 31.10.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/1079 Esas, 2023/265 Karar
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibariyle temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Düzce Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 28.03.2017 tarihli iddianame ile sanık hakkında ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kamu davası açılmıştır
2. Düzce 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.09.2017 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
3. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 07.07.2018 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek, sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir; Bu karar sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle; Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 05.09.2022 tarihli kararı ile bozma kararı verilmiştir.
4. Bozma üzerine yapılan yargılamaya göre; Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 15.02.2023 tarihli kararı sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi, suçun sübutuna, yeterli delil olmadığına ve sanığın kastının olmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; sanığın taksi sürücüsü olarak çalıştığı olay tarihinde, katılanın müşteri olarak sanığın taksisine bindiği, sanığın araçla bir süre yol aldığı, bu arada sürekli dur kalk yaparak müştekide kuşku uyandırdığı, katılanın bu nedenle inmek istediğini söylediği, buna rağmen sanığın aracı durdurmayarak ve ters istikamete hareket etmek suretiyle yoluna devam ettiği, katılanın kapıyı açarak araçtan inmek için ayağını çıkardığı, bunu gören tanık E.’nin aracıyla sanığın aracının önüne durarak katılanı kurtardığı iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
Sanık savunması, katılanın istikrarlı beyanı, tanık beyanı ve tüm dosya kapsamı raporu birlikte değerlendirildiğinde sanığın atılı suçu işlediğinin anlaşılması karşısında sanık müdafiinin suçun sübutuna yeterli delil elde edilmediğine ve sanığın kastının olmadığına ilişkin temyiz istemleri yerinde görülmemiş, sanık müdafiinin temyiz istemlerinin reddine karar vermek gerekmiş, Bölge Adliye Mahkemesi’nin kararının dava dosyasındaki bilgi ve belgeler ile uyumlu ve somut gerekçelere dayandırıldığının anlaşılması karşısında, hükümde hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşılmıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin, 15.02.2023 tarihli kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Düzce 4. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 31.10.2023 tarihinde karar verildi.