Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2023/206 E. 2023/2668 K. 02.05.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/206
KARAR NO : 2023/2668
KARAR TARİHİ : 02.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 11.10.2013 tarihli iddianamesi ile 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin birinci fıkrası, ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (b) bendi, 53 üncü ve 54 üncü maddesi uyarınca üç kez sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan dava açılmıştır.

2.Gaziantep 9.Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2015 tarihli ve 2013/589 Esas, 2015/81 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi ve (b) bendi ve 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü bentleri uyarınca üç kez 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. Gaziantep 9.Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.02.2015 tarihli ve 2013/589 Esas, 2015/81 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 01.06.2022 tarihli kararı ile hüküm tarihinde başka suçtan Gaziantep E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan ve kendiliğinden duruşmaya gelme olanağı bulunmayan, sorgusu sırasında duruşmalarda bulunmaktan bağışık tutulmak istemediğini beyan eden sanık …’in hükmün esasını oluşturan kısa kararın açıklandığı son oturumda hazır bulundurulması veya SEGBİS sisteminde hazır edilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 196 ncı maddesine aykırı davranılması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Gaziantep 9.Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.11.2022 tarihli ve 2022/764 Esas, 2022/637 Karar sayılı karar ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi ve (b) bendi, 62 nci maddesi ve 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü bendi uyarınca üç kez 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; suç kastı olmadığı, temyiz dışı sanık …’ın kafasında kurduğu komploya kendisini de dahil ettiğini, tarafların herhangi bir şikayeti bulunmadığı ve benzerine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, mağdur … ile ve …’ın eski eşinden olan çocukları …, … ve … ile birlikte aynı evde yaşayan temyiz dışı sanık …’ın, arkadaşları … ve … ile eve gelerek mağdurların ellerini kelepçe ile bağlayıp, darp ettikleri ve hakaret ettikleri, bağırmalarını engellemek için ağızlarını bağlayıp el konan pinpon toplarını ağızlarına soktukları, sabaha kadar bu şekilde tuttukları, daha sonra serbest bıraktıkları, sanık …’in böylece temyiz dışı sanıklarla ile birlikte kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. Mağdur … için alınan adli tıp şube müdürlüğü raporunda, sol maksilla kemiğinde çökme kırığına neden olduğu, yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir olmadığı, kırığın hayat fonksiyonlarını orta (2) derece etkileyecek nitelikte olduğu, mağdur … İçin alınan adli muayene raporunda, basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı tespit edilmiştir.
3. 01.10.2013 tarihli tutanak ile olayın geçtiği ikamete gidildiğinde mağdur …’ın beyaz bir poşet içinde 1 adet yazma, 4 adet pinpon topu, 50 cm uzuluğunda keser sapı, 3 parçaya ayrılmış ahşap çıta ve 3 adet metal kelepçe anahtarını görevlilere teslim ettiği, beyanında eşi …’ın pinpon toplarını yazma içine sararak ağızlarını kapattığını ve keser sapı ile kendisini ve kızını dövdüğünü, sanık …’in de kızı …’ı darp ettiğini ve çıtaları kızı … üzerinde kırdığını ifade ettiği imza altına alınmıştır.
4. 01.10.2013 tarihli olay yeri görgü ve tespit tutanağında olay yerinde halı üzerinde 3 cm çapında 11 adet kuru kan lekesi görülüğü tespit edilmiştr.

IV. GEREKÇE
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas ilam olduğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 58 nci maddenin altıncı ve yedinci fıkraları gereğince tayin olunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
A. Sanık hakkında mağdur … ve …’a karşı eylemi nedeniyle kurulan hükümler yönünden;
1. Olay ve olgularda belirtilen hususlar ile olay günü sanığın temyiz dışı sanıklarla birlikte gittiği olay yerinde silahtan sayılan aletlerle mağdurları sabaha kadar tuttuğu, atılı suçu işlediği anlaşılmakla, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir.
2. Gaziantep 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.11.2022 tarihli ve 2022/764 Esas, 2022/637 Karar sayılı kararında, sanık hakkında kurulan hükümde 5271 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca kazanılmış hak nedeniyle cezanın üç kez 4 yıl hapis cezası üzerinden infaz olunacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, sonuç ceza olarak üç kez 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi isabetli bulunmamış ise de bu hususun 5271 sayılı Kanun’un 322 nci maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
B. Sanık hakkında mağdur …’e karşı eylemi nedeniyle kurulan hüküm yönünden;
Olay ve olgularda belirtilen hususlar ile yukarıda açıklanan aynı gerekçe ile sair temyiz itirazlarının reddine, ancak somut olayda diğer sanıklar ile fikir ve eylem birliği içerisinde hareket eden sanık …’in, henüz soruşturma başlamadan önce güvenli bir yerde mağduru serbest bıraktığı ve mağdur hakkında alınan adli raporda darp ve cebir izine rastlanmadığı, tüm dosya içeriğinden anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 110 uncu maddesi uyarınca hükmolunan cezada indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle verilen karar hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
A.Sanık hakkında mağdur … ve …’a karşı eylemi nedeniyle kurulan hükümler yönünden;
Gerekçe bölümünün A başlıklı 2 numaralı bentte açıklanan nedenle Gaziantep 9.Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.11.2022 tarihli ve 2022/764 Esas, 2022/637 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükümden kazanılmış hak uygulamasının yapıldığı bölüm çıkarılarak yerine “5271 sayılı Kanun’un 326 ıncı maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle sanık hakkında, cezanın iki kez 4 yıl hapis cezası üzerinden infaz edilmesine” ibarelerinin ilavesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
B.Sanık hakkında mağdur …’e karşı eylemi nedeniyle kurulan hüküm yönünden;
Gerekçe bölümünün B bendinde açıklanan nedenle Gaziantep 9.Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.11.2022 tarihli ve 2022/764 Esas, 2022/637 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.05.2023 tarihinde karar verildi.