YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2025
KARAR NO : 2023/9347
KARAR TARİHİ : 29.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/540 E., 2022/1275 K.
SUÇ : İnfaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ceyhan Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 29.01.2020 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Ceyhan 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.10.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
3. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin, 19.10.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet Savcısının istinaf başvurusu üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca ilk derece mahkemesinin beraat kararının kaldırılmasına, sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan 2 yıl 6 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği; sanığın suç işleme kastının ve kuruma yasak eşya soktuğunun ispatlanamadığına, bulunan maddenin sanığa aidiyeti konusunda şüphe olduğuna, eksik araştırma ile karar verildiğine, mahkûmiyete yeterli somut delil bulunmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, suç tarihinde Ceyhan Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan sanığın yapılan üst araması sırasında elinde sigaraya sarılı vaziyette tek içimlik uyuşturucu olduğu düşünülen maddenin ele geçirildiği, sanığın bu suretle infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü,
İlk derece mahkemesince, söz konusu maddenin sanığa ait olduğuna ve atılı suçu işleme kastı bulunduğuna dair şüphe oluştuğu ve oluşan şüphenin giderilemediği, şüpheden sanık yararlanır ilkesi de gözetilerek sanığın suç işleme kastı bulunmadığı…” gerekçesiyle sanığın beraatine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü,
Bölge Adliye Mahkemesince; “… İlk derece mahkemesince dinlenen tutanak mümzii tanıkları sanığın tuvaletten çıkarken elinde sigara gördüklerini sanığın hareketlerinden şüphelenmeleri üzerine sigarayı açıp baktıklarında tütün harici yabancı maddeler fark ettiklerini beyan ettikleri ,sanık savcılıkta ki savunmasında sigarayı yerde bularak eline aldığını o an infaz koruma memurlarının geldiğini belirttiği ,sanığın aşamalarda ki savunmasının suçlamayı reddi içerse de ifadelerin birbiri ile çelişkili olduğu, sanığın cezadan kurtulmak amacıyla savunma yaptığı anlaşıldığı, sanığın bu eylemi ile üzerine atılı 5237 sayılı TCK’ nın 297/1 maddesinde düzenlenen infaz kurumuna veya tutuk evine yasak eşya sokmak suçunu işlediği yönünde tam bir vicdani kanaat oluştuğu…” gerekçesiyle sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Dava dosyası içeriği, sanığın savunmaları, Adana Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğü uzmanlık raporu, Adana Adli Tıp Grup Başkanlığı raporu, infaz koruma memurları tarafından hazırlanan tutanak, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamına göre, Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda hukuka aykırılık bulunmadığından, sanık müdafiinin, sanığın suç işleme kastının ve kuruma yasak eşya soktuğunun ispatlanamadığına, bulunan maddenin sanığa aidiyeti konusunda şüphe olduğuna, eksik araştırma ile karar verildiğine, mahkumiyete yeterli somut delil bulunmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin, 19.10.2022 tarihli ve 2022/540 Esas, 2022/1275 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Ceyhan 4. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.11.2023 tarihinde karar verildi.