YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1992
KARAR NO : 2023/8841
KARAR TARİHİ : 21.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/1655 E., 2022/2230 K.
SUÇ : Çocukları Dilencilikte Araç Olarak Kullanma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Milas Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 10.06.2020 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında çocukları dilencilikte araç olarak kullanma suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Milas 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.05.2021 tarihli kararı ile sanığın 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca beraatine, sanığın eyleminin 5326 sayılı Kanun’ un 33 üncü maddesinde belirtilen dilencilik kabahatini oluşturduğu gerekçesiyle sanığın 204 TL idari para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin, 25.10.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvurusu üzerine ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, sanık hakkında “Çocukları, Beden Bakımından Kendini İdare Edemeyecek Durumda Bulunan Kimseleri Dilencilikte Araç Olarak Kullanma” suçundan 1 yıl 3 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık müdafiinin temyiz isteği; sanığın atılı suçu işlemediğine, soyut tanık beyanları dışında mahkumiyete yeterli kesin ve somut delil bulunmadığına, re’sen tespit edilecek nedenlerle kararın bozularak beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
2. Sanığın temyiz isteği; katılan vekilinin davaya katılma ve istinafa başvurma yetkisi bulunmadığına, atılı suçu işlemediğine, atılı suçun unsurlarının oluşmadığına, mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına, re’sen saptanacak nedenlerle kararın bozulması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın, suç tarihinde, kucağında mağdur çocuğu ile birlikte vatandaşlardan, çocuğu için ilaç ve mama parası istemek suretiyle mağduru dilencilikte araç olarak kullandığı iddiasına ilişkindir.
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin kabulü
İlk derece mahkemesince; “sanığın olay günü kucağında küçük bebeği ile araçlar arasında gezerek vatandaşlardan para topladığı, sanık her ne kadar üzerine atılı suçlamayı kabul etmemiş ise de dosya arasında bulunan 31.02.2019 tarihli tutanak ve tanık beyanlarıyla sanığın araçlar arasında gezerek ve orada bulunan vatandaşlardan kucağında bulunan bebeğini göstererek ve acındırarak kendisine para istediği, böylelikle dilencilik yaptığının sabit olduğu, yine tüm dosya kapsamından sanığın küçük bebeğini dilencilikte araç olarak kullanmadığı, sanığın küçük bebeğini talimat vererek ve yönlendirerek zorla dilendirmediği, sanığın üzerine atılı suçun yasal unsurlarının bu eylemler olduğu anlaşıldığından, sanığın üzerine atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığı kanaatine varılarak beraatine karar verildiği ve sanığın eyleminin 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 33 üncü maddesinde düzenlenen dilencilik kabahatini oluşturduğu gerekçesiyle sanık hakkında güncel idari para cezasına hükmedildiği” anlaşılmıştır.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin kabulü
Bölge Adliye Mahkemesince; sanığın olay tarihinde Milas İlçesi Salıpazarı Bölgesinde çocuğu olan korunmaya muhtaç katılan çocuk kucağında olduğu halde onu teşhir ederek, araçların arasında dolaşıp insanların acıma ve yardım duygularını kullanmak suretiyle dilendiğinin iddia ve kabul edildiği olayda sanığın üzerine atılı “Çocukları, beden bakımından kendini idare edemeyecek durumda bulunan kimseleri dilencilikte araç olarak kullanma” suçunu işlediği gerekçesiyle, İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında kurulan beraat kararı kaldırılarak sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulduğu anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
1. Dava dosyası içeriği, olayın kolluğa intikal şekli, kolluk görevlileri tarafından hazırlanan tutanaklar, tanık beyanları, sanık savunmaları ve tüm dosya kapsamına göre, Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda hukuka aykırılık bulunmadığından, sanık ve müdafiinin, sanığın atılı suçu işlemediğine, soyut tanık beyanları dışında mahkumiyete yeterli kesin ve somut delil bulunmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine, katılan vekilinin davaya katılma ve istinafa başvurma yetkisi bulunmadığına, atılı suçun unsurlarının oluşmadığına yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 25.Ceza Dairesinin, 25.10.2022 tarihli ve 2021/1655 Esas, 2022/2230 Karar sayılı kararında sanık ve müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Milas 1.Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 25.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.11.2023 tarihinde karar verildi.