YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/193
KARAR NO : 2023/2781
KARAR TARİHİ : 03.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz
HÜKÜM : Beraat-Mahkumiyet

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Çankırı Cumhuriyet Başsavcılığının 04.04.2014 tarihli, 06.05.2014 tarihli, 07.05.2014 tarihli iddianameler ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin ikinci fıkrası ve 53 üncü maddesi gereğince ayrı ayrı cezalandırılması için kamu davası açılmıştır.
2. Çankırı 1.Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.01.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
3. Çankırı 1.Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.01.2015 tarihli kararının Cumhuriyet savcısı ve şikayetçi kurum vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8.Ceza Dairesinin,06.10.2020 tarihli ve 2018/7527 Esas, 2020/16571 Karar sayılı ilamıyla; ”Şikayetçi kurumun duruşmadan haberdar edilip iddia ve delillerini sunma ve davaya katılma olanağı sağlanarak sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, iddia hakkı kısıtlanmak suretiyle CMK.nın 233. ve 234. maddelerine aykırı davranılması,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Çankırı 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 30.06.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan;2020/718 Esas sayılı dosya yönünden,2020/718Esas sayılı dosyası ile birleşen 2014/291Esas, 2014/431 Karar sayılı dosyası yönünden,2020/718Esas sayılı dosya ile birleşen 2014/197Esas, 2014/284 Karar sayılı dosya yönünden 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca ayrı ayrı beraat kararı ve 2020/718 Esas sayılı dosya ile birleşen 2014/291 Esas sayılı dosya ile birleşen 2014/269 Esas, 2014/310 Karar sayılı dosya yönünden ise sanığın 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin ikinci fıkrası delaletiyle 154 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62, 50, 52 ve 53 üncü maddeleri gereğince 3000 TL ve 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Sanık müdafinin temyiz isteği; mahkumiyet kararının eksik inceleme sonucu verildiğine, suç kastının olmadığına ve meraya taşma olduğunu öğrendiğinde kullanımı durdurduğuna ilişkindir.
B. Katılan vekilinin temyiz isteği; atılı suçun kasten işlendiğine, mahkumiyete yeterli delil bulunduğuna ve beraat kararlarının hatalı olduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın … merasına kayıtlı birleşen 2014/197 esas sayılı dosya bakımından 132 ada 56 nolu parseli, 2014/291 Esas sayılı dosya bakımından 104 ada 398 nolu parseli, 2014/269 Esas sayılı dosya bakımından 104 ada 2 nolu parseli ve 2014/336 Esas sayılı dosya bakımından 104 ada 676 nolu pareli ekip sürmek suretiyle tecavüz ettiği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
A. Sanık hakkında verilen beraat hükümleri yönünden
1. Sanık yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Kanun’un 154 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin sanığın 16.09.2014 sorgu tarihi olduğu ve bu tarihten, temyiz incelemesi tarihine kadar, 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

B. Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmü yönünden
Anayasa Mahkemesi’nin, 02.08.2022 gün ve 31911 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 21.04.2022 gün ve 2020/87 Esas, 2022/44 sayılı Kararı ile; 5271 sayılı Kanunu’na 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddenin (d) bendinde yer alan “…kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış…” ibaresinin “…seri muhakeme usulü…” yönünden Anayasaya aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiş olması ve yargılama konusu suçun seri muhakeme usulüne tabi olması karşısında, sanık hakkında aynı Kanun’un 250 inci maddesinde düzenlenen seri muhakeme usulünün uygulanabilmesi için yerel mahkemece dosyanın Cumhuriyet Başsavcılığı’na tevdii edilmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmıştır.

V. KARAR
A. Sanık hakkında verilen beraat hükümleri yönünden
Gerekçe bölümünde (A) bendinde açıklanan nedenlerle Çankırı 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 30.06.2022 tarihli kararına yönelik katılan kurum vekilinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
B.Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmü yönünden
Gerekçe bölümünde (B) bendinde açıklanan nedenlerle Çankırı 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 30.06.2022 tarihli kararına kararına yönelik sanık müdafinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.05.2023 tarihinde karar verildi.